Χόρεψε για μένα Γουόλις

Το κλειδί στην πόρτα. Το φως λιγοστό. Η λάμψη της θράκας. Ο ήχος του ξύλου που καίγεται, κρατς.

Νιώθω τα μέλη μου βαριά, εξαντλημένα από την κόπωση του μόχθου και κατόπιν του γλεντιού. Η γωνιά δίπλα στο τζάκι σχεδόν με εκλιπαρεί να καθίσω χάμω. Το κάνω. Παίρνω το "μπλο(γ)κάκι" μου στα χέρια. «Όχι τώρα ανάρτηση, όχι τώρα» το εξωτερικό μου κέλυφος και ο εγκεφαλικός μου εαυτός διαφωνεί εντόνως με τα εσωτερικά του όργανα. 

Στο στόμα λιώνει το μελομακάρονο. Δεν δύναμαι να βγάλω από το νου μου εκείνη την εικόνα. Ο ήλιος ίσα που γλύκαινε με το φως του την παγερή ατμόσφαιρα. Θύμιζε το χρώμα του μελιού. Τα μάτια μου χάθηκαν σ' εκείνο το πλήθος από κοράκια. Πετούσαν πάνω από ένα αγροτεμάχιο. Άλλα τόσα κοράκια διάσπαρτα καταγής στο χώμα, με τα ράμφη τους βουτηγμένα, έψαχναν σπόρους να φάνε. 

Επιβράδυνα να χορτάσω την θέα. Για μια στιγμή φαντάστηκα το σώμα μου να τρέχει μες το χωράφι. Έπρεπε να είχα φορέσει τις γαλότσες. Έτρεχα και τα κοράκια πετούσαν πάνω από το κεφάλι μου. Έπρεπε να είχα φτιάξει ένα αχυρένιο σκιάχτρο να συμπλήρωνε την μαγεία του χωραφιού. Οι πύλες του νοητού μου ταξιδιού είχαν ανοίξει. 

Το πόδι μου ασυναίσθητα πάτησε το γκάζι. Κι ένιωσα σαν ένα κοράκι στον αιθέρα. Ο χωραφόδρομος έμεινε πίσω μου.  

[μίλησε με μια κουβέντα] [μια κουβέντα αντικατέστησε λεπτά-ώρες-ημέρες συνεδριακών συζητήσεων]

[ύστερα πρόσθεσε πλάι στην κουβέντα άλλη μια λέξη] [μόνον]

-Μόνον.
-Αυτό δεν είναι το Μόνον.
-Αλλά;
-Αυτό είναι το Όλον.

[σιωπή]

-Το «μόνον» από το «όλον» ξέρεις πόσο απέχει;
-Πόσο;
-Γαλαξιακά πολύ.

-Εγώ ξέρεις πόσο απέχω από εσένα;

-Μηδέν εις το άπειρον.

[γελάει] [γελάει με ένα γέλιο ερωτικό]

-Ξέρεις που με πάει το γέλιο σου;
-Που;
-Στο συν (+) άπειρο.

[γελάει από ηδονική απόλαυση των όσων άκουσε]

-Είπα βλακεία. Δεν με νοιάζει. Όταν σε κάνω να γελάς με αυτόν τον τρόπο… όταν ακούω αυτό σου το γέλιο… σε ερωτεύομαι.

[την στιγμή που ένιωσε να καταβροχθίζεται από το πλην (-) άπειρο είπε…]

-Είν’ όμορφος ο κόσμος σου. Ελπίζω μόνο να μην στον καταστρέψω.

-Μόνο εγώ μπορώ να σου επιτρέψω να τον καταστρέψεις. Θα είναι δική μου παραχώρηση, όχι δικό σου σφάλμα.

[νιώσε την κουβέντα μου, σε παρακαλώ]

«Προς ενημέρωσή σου. Να με φωνάζεις Κλημεντίνη και οι τούφες μου έχουν αποχρώσεις κανελί».

Μουσική επένδυση: Sarah Jaffe ~ Clementine