Εκείνη η πρώτη νιότη, που όλα ήταν δυνητικά πιθανά, ή αλλιώς εν δυνάμει δυνατά. Εκείνη η χαριτωμένη αυθαίρετη θεώρηση πως αξίζεις να αγαπηθείς μανιωδώς για αυτό το κάτι που κουβαλάς μέσα σου, κι αδημονείς να κάνει την εμφάνισή του εκείνος, ο κάποιος, που προορίζεται για εσένα αποκλειστικά, αυτό και μόνον -αλλά, αμ δε!
άλλωστε, ας μη γελιόμαστε
ποιο λόγο ύπαρξης θα είχαν μετά οι συγγραφείς κι οι ποιητές;
υ.γ. Ζήσαμε για να βιώσουμε κι αυτά τα Χριστούγεννα. Δόξα τω Θεώ να λέμε.
υγ.2 Θυμάστε που κάποτε βάζαμε βαμβάκι ως χιόνι στα κλαδιά από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο;
υ.γ.3 Να είστε όλοι σας καλά. Και να ξημερώνετε όμορφα.
Μουσική επιλογή:
Γιώργος Νταλάρας ~ Μια στιγμή για πάντα, το τανγκό των Χριστουγέννων