Still dreaming

Το τιμόνι -σαν ανοιχτό μάτι της κουζίνας- έκαιγε τα χέρια μου. Είχα ξυπνήσει. Σε βρήκα να κοιμάσαι ακόμη. Δεν θυμόμουν που είχα ακουμπήσει τον χαρτοφύλακα. Έφυγα γιατί έπρεπε. Είναι όση γνώση αποκόμισα από τις γνωστές, επιφανειακές, αμερικανικές σειρές που τελευταία κάνω γούστο.

Τα σεντόνια μούσκεμα από εναν έρωτα που δεν πραγματώθηκε. Όταν άνοιξα τα μάτια μου, εκείνα έτσουζαν. Ίσως και να νύσταζα ακόμη. Τυχαία ανακάλυψα εκείνο το ποταμάκι για το οποίο σου άρεσε να μου μιλάς. Πήγαζε από την βάση του λαιμού, κυλούσε ανάμεσα στα στήθη και κατέληγε στην κοίτη του αφαλού μου. Έσκυψες να πιεις, εναπόθεσες τα χείλη σου στο τρίγωνο και ακολούθησες την πορεία. Οι περσίδες ανεβασμένες και το παράθυρο ανοιχτό. Οι ακτίνες του ήλιου έμπαιναν μες το δωμάτιο και έπεφταν απευθείας στα χέρια μου. Τότε κατάλαβα γιατί το τιμόνι έκαιγε τόσο.

Στο πάρκιν, το αμάξι παραμένει στη θέση του. 

Κι ο χαρτοφύλακας δεν βγήκε ποτέ από το ράφι του γραφείου. 

Είναι καλοκαίρι. 

Και εγώ ιδρώνω. 

Και εσύ δεν είσαι η αιτία. 

Μουσική επιλογή: Γιάννης Αγγέλακας ~ Όπως ξυπνούν οι εραστές.

Ψίχα από καβουρδισμένο αμύγδαλο

Ντύνουμε τις αναμνήσεις μας με τοπία. Και τα τοπία με ανθρώπους.

Τους ανθρώπους με μυρωδιές. Και τις μυρωδιές με ελλείψεις. 

Είχα επιθυμήσει μια καβουρδισμένη ψίχα αμύγδαλου από τον τόπο μου.

Κι αναρωτιόμουν.

-Να δαγκώσω;

Είχε γεύση γενέθλιου κέικ.

Χρόνια σου Πολλά αδέρφι!

Μουσική επιλογή: Γιώργος Μαρίνος ~ Παιδικά παιχνίδια

Σαν κάτι να κοκκινίζει...

Το μήνυμα έγραφε "Κάθομαι στον Papyro μ' έναν παλιό συμμαθητή.  'Ελα να με πάρεις κατά τις 9.30. Φιλάκια!"

Την ώρα που ετοιμαζόμουν για την συνάντησή μας, σκεφτόμουν πως ο παλιός της συμμαθητής -το πιθανότερο- να μας είναι κοινός. Με είχε βάλει άθελά της στο παιχνίδι και προσπαθούσα να μαντέψω την ταυτότητά του. Ένα - ένα τα πρόσωπά τους περνούσαν μπροστά από την οθόνη του μυαλού μου σαν εκείνα τα slides των γυμνασιακών μας χρόνων

Τους βρίσκω να κάθονται και το  παιχνιδάκι "μάντεψε ποιος" τερματίζει. Αρχίζουμε να μετράμε τα χρόνια που πέρασαν δίχως να τον ξαναδώ. 7 συν 3 σύνολο 10. Μέσα σε αυτά έχουν λιώσει από επάνω του 60 κιλά.

Οι κουβέντες διαδέχονται η μία την άλλη. Νιώθω τους μύες από τα χείλη μου να πονάνε από τα χαμόγελα. Κι έχω γίνει πάλι εκείνο το δεκαπεντάχρονο, μόνο που αυτή τη φορά φορώ τα τακούνια μου και στα μάτια μου έχω τραβήξει μολυβιές.

Φεύγουμε και καταλήγουμε σ' ένα από τα θεωρούμενα κυριλέ μαγαζιά της πόλης. Φέρνω στον νου μου τη Βιβή. Εκείνη θα έλεγε "τσού τσου" και θα γελούσαμε. Έτσι αποκαλεί η φίλη μου τους δήθεν.

-Σαν να είμαστε σε νησάκι! με κοιτούν λες και έχω πάρει ψυχεδελικό ναρκωτικό. 

Κι εγώ να  επιμένω. Το πλακόστρωτο... τα καλάμια από bamboo... ο φωτισμός... είναι σαν να βρισκόμαστε σε νησί.

Ξημερώματα. Επιστρέφοντας σπίτι το λευκό αέρινό μου είχε κολλήσει επάνω στο σώμα μου. Άπειρα μικρά σταγονίδια εφίδρωναν τους πόρους μου. Πήρα τη σκάφη για μπουγάδα. Πρέπει να ξόδεψα τουλάχιστον ένα μπουκάλι λευκαντικό. Κοίτα να δεις που επιμένει να κοκκινίζει σε σημεία. 

Στα τεντωμένα σχοινιά έχω απλώσει το μουσκίδι της καρδιάς μου να στεγνώσει...

Μουσική επιλογή: Imany ~ 1) Take care 2) Slow Down

η παραγκούπολη

Ο τόπος έβραζε και είχα μόλις ποτίσει τα λουλούδια με μια κανάτα από εκείνες τις παλιές, τις τενεκεδένιες, στο χρώμα του κεραμιδιού. Η κάψα δεν μου έδινε άλλη επιλογή από το να έχω τα μαλλιά μου πιασμένα. Ο ιδρώτας της ημέρας είχε στεγνώσει επάνω στο κορμί μου και την ώρα που κόντευε πια περασμένα μεσάνυχτα ένα ελαφρύ αεράκι φλερτάριζε με το γυμνό μου λαιμό κι οι αναμαλλιασμένες μου τούφες ριγούσαν σε κάθε του φύσημα. Από το στόμα μου έσταζε χυμός καρπουζιού και το φεγγάρι γυάλιζε τις κόρες των ματιών μου σαν εκείνο το γυαλιστικό βερνίκι που είχα περάσει στα νύχια μου. 

Δεν αντιλήφθηκα πόσα δευτερόλετα έχασα ναρκωμένη να παρατηρώ τον ώμο μου κι ένα ζωύφιο να μου ρουφά το αίμα. "Κάποιος θα τη βγάλει κι αυτήν την νύχτα" σκέφτηκα. Ίσως και να ήταν παραπάνω τώρα που το σκέφτομαι. Κάμποσα δευτερόλεπτα στριμωγμένα στην αράδα μπορεί και να μας κάνουν ένα μάτσο λεπτά. Τόσα όσα μέχρι να πεταχτώ στην παραγκούπολη και να γυρίσω πίσω πάλι.

    

 

"Τι σκέφτεσαι;"

Κάπως έτσι με έβγαλαν από τις παραισθήσεις μου. 

 "Α, να, τίποτα το σοβαρό".

Ένιωσα το σώμα μου βαρύ. Λες κι εκεί που είχα πάει είχαν περάσει στα άκρα μου βαρίδια και τώρα  δεν μπορούσα να σηκωθώ. Σύρθηκα μέχρι το κρεβάτι μου.

Έκλεισα τα μάτια. Μου πήρε λίγη ώρα μέχρι να βρεθώ ξανά εκεί. Βλέπεις, ήταν κι εκείνος ο θρασύτατος κώνωψ που είχε αφήσει το στίγμα του νωρίτερα στο μπράτσο μου και τώρα με κρατούσε ξάγρυπνη το τσίμπημα.

Μουσική επιλογή: Hotel Costes 9 / Jehro ~ All I want