Έλεγε πάντοτε ευχαριστώ, τακτικά ορίστε, ενώ με το κεφάλι της συγκατένευε ειλικρινώς στο παρακαλώ.
Μιλούσε με το κορμί της, δεν ανοιγόκλεινε μονάχα το στόμα. Όταν αγκάλιαζε ήταν ασφυκτικά. Κι όταν χαμογελούσε ήταν φαρδιά.
Κι ήταν λες και ξύπνησε από παλιά εποχή . . .
Την είδα πριν λίγο καιρό φευγαλέα. Σ’ ένα κομμάτι καθρέφτη. Κι ήθελα να της πω «μου έλειψες…» και της το ’πα.
Μουσική επένδυση: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος ~ Μουσικό Κουτί