α ε Ρ ό σ τ α τ Ο

Πώς αρχίζει ένα ωραίο κείμενο; Και πώς τελειώνει ένα άσχημο;

Ξέρω ακριβώς πως νιώθεις. Έχω βρεθεί εκεί. Ήταν κόλαση. Το θέμα είναι πώς βρέθηκες εσύ και γιατί; Τα ντουλάπια τραντάζονται, τα μαχαιροπίρουνα κροταλίζουν. Ειρωνεία. Παγερότητα κι αυτήν η  αδιάθετη διάθεση ύστερα για ημέρες.

Σε θαύμαζα όσο τίποτα, εκτιμούσα την προσφορά σου. Όχι αόριστος, ενεστώτας. Ισχύουν και στο παρόν. Ίσως δεν θα καταφέρω ποτέ να γίνω όλα όσα κατάφερες, έγινες κι απόκτησες ως κόρη, αδερφή, σύζυγος, μητέρα, πεθερά.

Θα σταματήσω να μιλώ με αλήθειες. Θα ξαναενδυθώ τον παλιό πολυφορεμένο μου εαυτό. Στο σανίδι του πόνου ήμουν καλή ηθοποιός. Η αλήθεια, όλη δική μου, από το να σε πληγώνω. 

Απόψε, απέτυχα με όλους τους δυνατούς τρόπους να σου φέρω γιατρειά. Ήττα οικτρή.

Εάν περνούσε από το χέρι μου, θα ανέβαινες μαζί μου σε ένα τεράστιο χρωματιστό μπαλόνι. Σ' ένα αερόστατο. Θα σε ταξίδευα σε καθάρια σύννεφα, λευκά. Εκεί όπου υπάρχουν κανελωμένα λόγια και χαμόγελα από πασπαλισμένη άχνη. Έως ότου κατέβουμε ξανά πίσω στην γη με άλλα αισθήματα.

Ζεσταίνω τον αέρα.
Θα 'ρθεις;

Μουσική επιλογή: Νίκος Ξυδάκης ~ 4 Δρόμοι για τον Ερωτόκριτο