Σαν σε καρτ ποστάλ ευχή

Για την Πρωτοχρονιά

σου φύτεψα δυο λέξεις μες τη γλάστρα

και σου ξημέρωσα μια πρόταση λειψή κρυμμένη στην αυγή.

Οι λέξεις άνθισαν και γίνηκαν γεράνι.

Ευωδίασαν και μύρισαν

το σώμα σου πλημμύρισαν

μια τέτοια μέρα γιορτινή.

Και γέμισε η πρόταση στου ήλιου το χαρμάνι.

Έλαμψε κι άστραψε

το σύννεφο φυλάκισε

σε μια χώρα μακρινή.

Σου διάλεξα και τόνους κι αποσιωπητικά

και κόμματα μα κι ερωτηματικά.

Όλα μαζί τα έτριψα

άχνη, θαρρώ, πως έφτιαξα.

Να πασπαλίσω τα γλυκά

να πάρουν γεύση και μυρωδικά.

Σου έκρυψα κι ένα θαυμαστικό

στις στάχτες μες το τζάκι.

Σαν βάλεις ξύλα και φωτιά

να γίνει πυροτέχνημα να φέγγει τις στιγμές σου

να γίνει παρανάλωμα να καίει τις μοναξιές σου.

Σου φύλαξα και μια Φίλη

να στάζει απ’ το τριφύλλι

σα σταγονίτσα βρόχινη

πάνω σε στέρφα Γη.

υ.γ. Σκαλίζοντας το σεντούκι…

Ευχή μου, μερικά χρόνια πριν, σ’ έναν αγαπημένο φιλόλογο καθηγητή. Έτσι που γίνατε κι εσείς αγαπημένοι θέλησα να την ταχυδρομήσω στον καθένα ξεχωριστά!

Μουσικό κουτί.

Έλεγε πάντοτε ευχαριστώ, τακτικά ορίστε, ενώ με το κεφάλι της συγκατένευε ειλικρινώς στο παρακαλώ.

Μιλούσε με το κορμί της, δεν ανοιγόκλεινε μονάχα το στόμα. Όταν αγκάλιαζε ήταν ασφυκτικά. Κι όταν χαμογελούσε ήταν φαρδιά.

Κι ήταν λες και ξύπνησε από παλιά εποχή . . .

Την είδα πριν λίγο καιρό φευγαλέα. Σ’ ένα κομμάτι καθρέφτη. Κι ήθελα να της πω «μου έλειψες…» και της το ’πα.

Μουσική επένδυση: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος ~ Μουσικό Κουτί