Θα ξημερώνει και θα βραδιάζει. Κάθε φορά και μια καινούργια ημέρα, μιαν άλλη ξεχωριστή νύχτα. Κι εγώ, για ακόμα μία φορά δε θα έχω προλάβει να φορέσω τα φτερά μου. Θα είναι εκεί, ακουμπισμένα, θα τα κοιτώ και θα δακρύζω. Και θα νιώθω λίγη όταν θα βλέπω το τόσο πολύ των άλλων μέσα στα απαιτητικά αθώα μάτια σου και το δικό μου λίγο.
Θα τα κοιτώ και θα δακρύζω. Τα μάτια σου. Τα φτερά μου.
Μονάκριβέ μου, σε αγαπάω.
Δίχως φτερά. Γιε μου. Σε αγαπώ.
Ευανθία Ρεμπούτσικα / Ελένη Ζιώγα ~ Τι λέει η αλεπού;
Στέφανος Ληναίος & Έλλη Φωτίου ~ Δύο φορές παιδί μου, Νανούρισμα