Adore me.
Behold me...
Δες!
κι αναρωτήσου
από πού προήρθε κάθε νέα ρυτίδα
πώς σχηματίστηκε στις γωνίες των χειλιών μου.
Λέγε!
πες πως δεν έπαψες στιγμή να πέφτεις σε βαθύ έρωτα μαζί μου…
πες πως ακόμη δεν ξέχασες να προφέρεις το όνομά μου…
πες λέξεις που συνήθιζες να λες…
Απόψε έχω αυτήν την ανάγκη.
Την ανάγκη να σου μιλήσω για εκείνη την στιγμή.
Την στιγμή που αυτήν η μελωδία έφτασε στα αυτιά μου και λικνίστηκα.
Απόψε, που όλος ο κόσμος μπορεί να χωρέσει ανάμεσα στην μικρή σχισμή των χειλιών μου… θα σου το πω.
Το άκουσμα αυτό θύμιζε εσένα.
Ναι, αυτό το άκουσμα που δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά έως εκείνη την ανύποπτη στιγμή, θύμιζε… παρά μόνον Εσένα.
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να μου αρνηθείς τον έρωτά σου.
Με αγαπάς.
Ριγείς σε κάθε μου προσταγή.
Ερεθίζεσαι με κάθε μου μονολεκτικό ναι και μονολεκτικό όχι.
Είσαι ακόμη ανυπόφορα ερωτευμένος μαζί Μου και πάντα θα είσαι.
Το πιο όμορφο κομμάτι του εαυτού σου το χάρισες σε μένα.
Γιατί υπήρξα η Γυναίκα που ένιωσε το βάρος της καρδιάς Σου.
(Κι απόψε σου λείπω, όσο τίποτα και κανείς στον κόσμο…)
Behold me...
Δες!
κι αναρωτήσου
από πού προήρθε κάθε νέα ρυτίδα
πώς σχηματίστηκε στις γωνίες των χειλιών μου.
Λέγε!
πες πως δεν έπαψες στιγμή να πέφτεις σε βαθύ έρωτα μαζί μου…
πες πως ακόμη δεν ξέχασες να προφέρεις το όνομά μου…
πες λέξεις που συνήθιζες να λες…
Απόψε έχω αυτήν την ανάγκη.
Την ανάγκη να σου μιλήσω για εκείνη την στιγμή.
Την στιγμή που αυτήν η μελωδία έφτασε στα αυτιά μου και λικνίστηκα.
Άκουσε Άντρα πως έχει…
Βρισκόμουν στην δουλειά. Την στιγμή που στεκόμουν στο κεφαλάρι της πόρτας, ναι, δεν θα το αρνηθώ, μια γαργαλιστική μελωδία φλερτάρισε με τους λοβούς των αυτιών μου. Το σώμα μου άρχισε να δονείται ταυτόχρονα με τους ρυθμούς του κομματιού. Κοίταξα τον εργοδότη μου και του χαμογέλασα. Ανασήκωσα άλλη μια φορά τους ώμους μου σε διάθεση χορού και του φώναξα από την άκρη του διαδρόμου «εξαιρετική επιλογή».
Βρισκόμουν στην δουλειά. Την στιγμή που στεκόμουν στο κεφαλάρι της πόρτας, ναι, δεν θα το αρνηθώ, μια γαργαλιστική μελωδία φλερτάρισε με τους λοβούς των αυτιών μου. Το σώμα μου άρχισε να δονείται ταυτόχρονα με τους ρυθμούς του κομματιού. Κοίταξα τον εργοδότη μου και του χαμογέλασα. Ανασήκωσα άλλη μια φορά τους ώμους μου σε διάθεση χορού και του φώναξα από την άκρη του διαδρόμου «εξαιρετική επιλογή».
Απόψε, που όλος ο κόσμος μπορεί να χωρέσει ανάμεσα στην μικρή σχισμή των χειλιών μου… θα σου το πω.
Το άκουσμα αυτό θύμιζε εσένα.
Ναι, αυτό το άκουσμα που δεν είχα ακούσει ποτέ ξανά έως εκείνη την ανύποπτη στιγμή, θύμιζε… παρά μόνον Εσένα.
Αν μεθύσεις από τις συλλαβές μου [όπως συνήθιζες παλιά] ίσως σου επιτρέψω να με αγγίξεις. Μπορεί ακόμη να σου επιτρέψω να με δαγκώσεις. Κι εάν μεθύσω το ίδιο κι εγώ [όπως συνήθιζα παλιά] ενδέχεται να σε φ ι λ ή σ ω.
Έβρεξε σήμερα στις γειτονιές πολύ. Κι εγώ που έχω μαζέψει μέσα μου τόση βροχή, μπορώ ένα καθαρό παράθυρο να το αχνίσω. Ακούμπησε τα δάχτυλά σου επάνω μου. Νιώσε την υγρασία.
Σε ξέρω καλά…
με την άκρη του σακακιού σου θα σκουπίσεις το θαμπωμένο παράθυρο. Ενώ με την άκρη του ματιού σου θα ρίξεις ένα σχολαστικό βλέμμα στο εσωτερικό του. Σε ξέρω καλά. Ο ραχατεμένος ερωτισμός σου θα ξυπνήσει στη θέα του κόκκινου φουστανιού μου. Δυο μαύρες μπίλιες τα μάτια σου μπορούν ακόμη να μαγνητίσουν το Θηλυκό που καταχώνιασα μέσα μου.
με την άκρη του σακακιού σου θα σκουπίσεις το θαμπωμένο παράθυρο. Ενώ με την άκρη του ματιού σου θα ρίξεις ένα σχολαστικό βλέμμα στο εσωτερικό του. Σε ξέρω καλά. Ο ραχατεμένος ερωτισμός σου θα ξυπνήσει στη θέα του κόκκινου φουστανιού μου. Δυο μαύρες μπίλιες τα μάτια σου μπορούν ακόμη να μαγνητίσουν το Θηλυκό που καταχώνιασα μέσα μου.
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να μου αρνηθείς τον έρωτά σου.
Με αγαπάς.
Σε σκανδαλίζω.
Με θες.
Σε διεγείρω.
Με λατρεύεις.
Σε προκαλώ.
Ερωτεύεσαι κάθε που ακούς την δική μου χροιά, κάθε που με κοιτάς. Ριγείς σε κάθε μου προσταγή.
Ερεθίζεσαι με κάθε μου μονολεκτικό ναι και μονολεκτικό όχι.
Είσαι ακόμη ανυπόφορα ερωτευμένος μαζί Μου και πάντα θα είσαι.
Το πιο όμορφο κομμάτι του εαυτού σου το χάρισες σε μένα.
Γιατί υπήρξα η Γυναίκα που ένιωσε το βάρος της καρδιάς Σου.
(Κι απόψε σου λείπω, όσο τίποτα και κανείς στον κόσμο…)
Εμένα πάλι αυτή η μουσική μου θυμίζει εσένα.. ω ναι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυληκό.. το απόλυτο.. με τα κόκκινα.. με τα καναρινιά σου.. με τα στιλέτο σου.. με τα αρώματά σου..
Μην το αρνείσαι.. εσύ είσαι..Πιο εσύ δεν έχει.. και παίρνουν οι άλλοι από εσένα..
Παίρνω κι εγώ αγκαλιά τον "έρωτά" μου και στροβυλλίζομαι.. Όμως από το βάρος πονάνε χέρια και μέση.. μα η καρδιά μου ανάλαφρη.. πιο πολύ από ποτέ.
Υ.Γ. Γι αυτό το χορό πολύ σ' ευχαριστούμε.. κι εγώ και ο Χ. μου.
j.
j,
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν πρωτοδιάβασα το σχόλιό σου την Παρασκευή, ήθελα να σου πω πως μου έχει λείψει μια βραδινή μας έξοδος στην παραλιακή. Αυτό, όμως που είδα χθες σου πάει τόσο που εκμηδενίζει την προηγούμενη επιθυμία μου. Είναι στα κύτταρά σου. Προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω ότι ο "έρωτας" ήταν δικός σου.
Σου πάει ο έρωτας, σου πάει η φροντίδα του. Σε καμάρωσα! Σας χάρηκα. Σε ευχαριστώ που είσαι στην ζωή μου ρεαλιστικά, απτά και με μυρωδιές.
υ.γ. Την αγάπη μου στον "Λουίτζι", σωστά το είπα; :))