η γυναίκα και ο κύκνος

 

Η γυναίκα φορεί καπέλο. 

Το κορίτσι διάφανο λευκό φουρό. 

Το παιδί κύκνος θαρρεί πως είναι. 

 

Κι αλήθεια, αναρωτήθηκες ποτέ σου; 

Γιατί ο κύκνος -σου λέω 

λαιμό μακρινό πως έχει; 

Ως άλλος νάρκισσος,

αρέσκεται από ψηλά 

στης λίμνης το καθρέφτισμα;

 

Στα φανερά δε στέκει η λύσις. 

Σκέψεως το ερώτημα. 

Πόθεν αλλού χωρούν 

τόσοι να δέσουν κόμποι; 

 

Αν ποτέ σου, κύκνειο πρόσωπο αντικρίσεις, 

νοσταλγία βυθού, θα λιγώσεις. 

 Κι εγώ, λαιμό μακρύ, 

δεν έχω να σε δέσω

κόμπε ΜοΥ.!

παιδί, κορίτσι, και γυναίκα, έτσι αγαπώ

((π.ο.ν.ώ)) 

 

 

 

 

Κι εσύ άνδρα, 

πήρες να λύνεις 

((το λαιμούδι μου)) 

 

 

 

 

 

Μουσική επιλογή: Κατερίνα Σιάπαντα ~ Σ' αγαπώ