Σε άγγιξα επάνω στον αναστατωμένο σου πόθο
και σε οδήγησα εδώ.
((Στον αφαλό κλείνονται όλες οι μυρωδιές))
Κι αν κανείς το θέλει κλείνονται κι όλες οι αισθήσεις. Και λόγια κλείνονται κι αναφιλητά. Κι οδυρμός βαρύς, πνιχτός [ακοή]. Κλείνεται και μπουχός. Μπόλικος. Από το έτερο κορμί που βάσταξε επάνω του, το ίδρωσε, το κοίμησε, το στέγνωσε [αφή]. Και είτε άρωμα από λεμονανθό [όσφρηση] είτε από άχνη πασπαλισμένη φέτα [γεύση]. Και σεντονιού το άπλωμα στις εκπνοές και σεντονιού το μάζεμα στις εισπνοές [όραση].
Τούτος ο αφαλός δερμάτινη ξαπλώστρα στου έρωτα το πύρωμα.
Αν δύνασαι ακόμη μάγουλο, γείρε το κεφάλι σου. Κοιμήσου.
Αν πάλι δύνασαι αγάπης θαρρετής, σύρε τα χείλη σου. Φιλήσου.
Κι αν συνένοχα δύνασαι ν' αντέχεις, ακόμη καλύτερα. Κρατήσου.
Γιατί στην αίθουσα του ονείρου μου
άφησες επάνω σε χορό ερωτικό
υπόσχεση, να μ' αγαπάς.
Κι εγώ, τη ρούφηξα στου ομφαλού τη δίνη.
Μουσική επιλογή: DeVotchKa ~ You love me
Πόσο ωραιο είναι,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαθε του λεξη
γεμάτο ερωτα, αγάπη και στοργή
Μου αρεσε πολυ
Velvet,
Διαγραφήβλέπουμε έξω μας
ό,τι υπάρχει μέσα μας.
Το σχόλιό σου ήταν ευθύ και σκάλωσα.
Σε ευχαριστώ τόσο.
Καλό βράδυ, V!
Λιποψυχούμε κάποτε, νιώθουμε πως η κόπωση της ψυχής μας κρατάει μακριά απ’ όλα εκείνα που στην ανέμελη νεότητα μας ονομάζαμε ζωή. Όμως ο καρπός του έρωτα, το πάθος του, μας παρασέρνει πάντοτε στο δικό του χορό, μας παίρνει απ’ το χέρι και μας βγάζει στη επιφάνεια της θάλασσας που επιτρέπουμε να μας πνίγει και μας δείχνει τον ήλιο, μας ρίχνει αλμυρό νερό στα χείλη, να διψάσουν, το φιλί να ζητήσουν…
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όταν ο χορός λιγοστεύει την ένταση των βημάτων του, έρχεται κείνο το κούρνιασμα σε στάση εμβρυακή στο σημείο επάνω που όλα τα συναισθήματα κατοικούν και γεννιόνται οι ανάγκες μας όλες…
Ήχος Πλάγιος. Μόνος...,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ακολούθησα νοητά σε αυτό το μονοπάτι. Από τη ζωή της ανέμελης νεότητας, στο χορό, στη θάλασσα, στον ήλιο, στην αλμύρα για να ξαποστάσω στο κούρνιασμα. Σε ευχαριστώ για τη διαδρομή.
Καλό βράδυ Ήχε!