Καθίσαμε δυο γραφιάδες να μιλάμε.
Με ρώτησε πως ξημερώνω τις ημέρες μου. Με ρώτησε πως πίνω τον καφέ μου. Με ρώτησε εάν καπνίζω. Με ρώτησε αν βλέπω όνειρα τις νύχτες. Με ρώτησε εκείνο και με ρώτησε το άλλο. Δεν απάντησα σε τίποτα απ' όλα αυτά.
-Αν θες τόσο να με μάθεις, ρώτα τι είναι εκείνο που λέει ο εαυτός μου, όταν μου μιλά σε β' ενικό.
-Τι;
αυτό που κάνει κι η άνοιξη στις κερασιές». Pablo Neruda
Μουσική επιλογή: Ειρήνη Σκυλακάκη ~ In the light
Απίστευτα ονειρική. Διαβάζοντάς σε νομίζω πως εκεί που είσαι είναι και ο Παράδεισος :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε γλυκοφιλώ ανθισμένο μου καναρινάκι..
Margo,
ΑπάντησηΔιαγραφήήταν το συναίσθημα και η διάθεση τέτοια, καλή μου. Αχ, ο κάμπος μου είναι παράδεισος όλες τις εποχές, αλλά θαρρώ το ίδιο και για το νησί σου!
Να με γλυκοφιλείς αγαπημένη μου, να ξημέρωνεις όμορφα!
!!! θελω να σου κανω αυτό που κανει η Ανοιξη στις κερασιες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπανέμορφο..!!!
Καναρινάκι μου...σε γεμίζει εικόνες με κήπους γεμάτες κερασιές που πέρασε απο πάνω τους η Ανοιξη..!!!φιλάκιαααα!!!!
Σμαραγδένια Ρούλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήτάδε έφη ο Pablo Neruda, πανέμορφος όντως!
Να ξημερώνεις όμορφα σμαραγδάκι μου, σε φιλώ!