firefly

Κάποτε θα μιλήσω στα παιδιά μου για τις πυγολαμπίδες. Για εκείνη την εποχή της ωραίας αθωότητας. Για τις ημέρες στο χωριό. Για τα μεσημέρια κάτω από το μεγάλο δέντρο με την παχιά σκιά. Κείθε όπου έβρισκε ανάπαυλα ο παππούς.

 Για τις πατουσοδρομίες στο χαλίκι. Για το σκονισμένο λαιμό και πρόσωπο. Για την βανίλια υποβρύχιο. Για τον απλωμένο τραχανά. Για τα τζιτζίκια που αν τα ’δινες σημασία σου ’σπαζαν το κεφάλι. Για τα καλαμπόκια που ξεντύναμε. Για τα φύλλα τους που γίνονταν κρεβάτι, τα κουκλάκια μας να κοιμηθούν. Για τις στρωματσάδες. Τα παραμύθια της γιαγιάς με καζάνια που βράζαν κι άλλα σκιαχτερά που σήμερα καταλαβαίνω πως δεν ήταν παραμύθια. Κι εκείνο το πελώριο σεντόνι ουρανού. Η βελούδινη μπέρτα με τα χρυσά αστέρια που σκέπαζε τα όνειρά μας. 

Κάποτε θα τους μιλήσω κι εκείνα θα νομίσουν πως για ακόμη μια φορά βγάζω ιστορίες από το μυαλό μου. 

Θέλω να νυχτώσει κι εγώ να χορεύω ανάμεσα τους. Με τις πατούσες γυμνές πάνω στο νοτερό από τη δροσιά χορτάρι. Να τις φυλακίζω στη χούφτα μου κι εκείνες να λαμπυρίζουν φανερώνοντάς μου την μαγεία της απλότητας. Ναι-ναι αυτό, του να είσαι απλός. Θέλω. Σαν άλλοτε…

Μουσική επιλογή: Σταύρος Λάντσιας ~ 1) Αθωότητα 
2) Το βαλς των ματιών 
3) Το ποτάμι του χρόνου