Κάποτε θα μιλήσω στα παιδιά μου για τις πυγολαμπίδες. Για εκείνη την
εποχή της ωραίας αθωότητας. Για τις ημέρες στο χωριό. Για τα μεσημέρια
κάτω από το μεγάλο δέντρο με την παχιά σκιά. Κείθε όπου έβρισκε ανάπαυλα ο
παππούς.
Για τις πατουσοδρομίες στο χαλίκι. Για το σκονισμένο λαιμό και πρόσωπο. Για την βανίλια υποβρύχιο. Για τον απλωμένο τραχανά. Για τα τζιτζίκια που αν τα ’δινες σημασία σου ’σπαζαν το κεφάλι. Για τα καλαμπόκια που ξεντύναμε. Για τα φύλλα τους που γίνονταν κρεβάτι, τα κουκλάκια μας να κοιμηθούν. Για τις στρωματσάδες. Τα παραμύθια της γιαγιάς με καζάνια που βράζαν κι άλλα σκιαχτερά που σήμερα καταλαβαίνω πως δεν ήταν παραμύθια. Κι εκείνο το πελώριο σεντόνι ουρανού. Η βελούδινη μπέρτα με τα χρυσά αστέρια που σκέπαζε τα όνειρά μας.
Θέλω να νυχτώσει κι εγώ να χορεύω ανάμεσα τους. Με τις πατούσες γυμνές πάνω στο νοτερό από τη δροσιά χορτάρι. Να τις φυλακίζω στη χούφτα μου κι εκείνες να λαμπυρίζουν φανερώνοντάς μου την μαγεία της απλότητας. Ναι-ναι αυτό, του να είσαι απλός. Θέλω. Σαν άλλοτε…
Μουσική επιλογή: Σταύρος Λάντσιας ~ 1) Αθωότητα
2) Το βαλς των ματιών
3) Το ποτάμι του χρόνου
2) Το βαλς των ματιών
3) Το ποτάμι του χρόνου
Να πω οτι ακολούθησα
ΑπάντησηΔιαγραφήτις πυγολαμπιδες
και βρεθηκα εδω
στο ξεφωτο
θα ειναι ψεμα
Ετυχε
περιδιαβαίνοντας
καλησπερα...
Γλυκια νοσταλγια
ΑπάντησηΔιαγραφήεκεινες οι εποχες
επιστρεφοντας
κι εγω καμμια φορα
ανακαλυπτω οτι
οι γειτονιες δεν εχουν πια
τις παλιες μυρωδιες
εκτος απο τα τζιτζικια
που θορυβουν το ιδιο
...
Velvet,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς τον!
Έχω την αίσθηση πως, πρώτη φορά περνάς από την σοφίτα. Να καθίσεις, να σε κεράσω. Γλυκό της εποχής και ασφαλώς, τι άλλο; Του κουταλιού καρπούζι.
Εκτός από τα τζιτζίκια που θορυβούν με ένταση ακόμη (για πόσο άραγε κι αλήθεια;) πες μου, μήπως ήσουν εσύ φέτος ο τυχερός κι αντάμωσες πυγολαμπίδες.
Να περνάς, όποτε το νιώθεις.
Καλησπέρα...
Με ταξίδεψες μακρυά φιλενάδα!!! Στα παλιά...τότε που ήμουν 16 χρονών στο κτήμα μας στην Μηχανιώνα κοντά, νύχτα στην ακρογυαλιά, 15 έφηβοι παρέα, και μια "αγέλη" πυγολαμπίδων δίπλα μας!!!! Πρώτη φορά είχα δει πυγολαμπίδες από τόσο κοντά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί μου θύμισες...
Να'σαι καλά!!!! Υπέροχη ανάρτηση!!!!
Φιλιά πολλά πολλά!!!!
eirini,
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι!
Αυτό επιθυμούσα, σαν άλλοτε, να έρθουν όλα εκείνα τα ωραία συναισθήματα-εικόνες στην μνήμη. Και τι πιο όμορφο από δεκαεξάχρονα θερινά φεγγάρια στην ακρογυαλιά;! Τότε κι οι πρώτοι έρωτες, τα πρώτα ξενύχτια, τα πρώτα - πρώτα ό ν ε ι ρ α.
Με την ευχή το επόμενο νυχτερινό μακροβούτι σου να το φωτίζει μια "αγέλη" πυγολαμπίδων όπως τότε στα δεκάξι, σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου!
Φιλενάδα, σε φιλώ!
Κάποτε θα μιλήσω στα παιδιά μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζω και μου φαίνεται τόσο κοντά..
Και πόσο θέλω να μάθω να ακούω τις επιθυμίες και τα όνειρά του(ς)..
Και πόσο θέλω να μιλώ για εκείνα που θέλουν να ακούσουν και να μάθουν..
Και πόσο θέλω πυγολαμπίδες να φωτίζουν τα όνειρά του(ς)..
Να μην αλλοιώνουν καμιά εικόνα από αυτές που το ταξιδεύουν..
Μου έλειψε... Να, να ξαπλώσω πάλι πάνω στο χορτάρι ανάσκελα και να κοιτάζω τον ουρανό..
Τίποτε άλλο παρά μόνο αυτό το κομμάτι γαλάζιου που μου αντιστοιχεί..
Και να μείνω έτσι μέχρι να έρθει το βράδυ με τα αστέρια του..
Και να μείνω έτσι μέχρι να με βρει το ξημέρωμα..
Ταξίδεψα φιλενάδα.. εγώ που δε μπορώ πια ταξίδεψα..
Ευχαριστώ.. και για τις μουσικές σου ευχαριστώ, που μου θυμίζουν ότι είμαι ακόμα ζωντανή..
Υ.Γ. Σε περιμένω όποτε.. μου χρωστάς και μια αγκαλιά μην το ξεχνας.. Κι εμείς χρωστάμε το "κάτιτίς" μας :)
j
j,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ που ταξίδεψες μαζί μου! Κι όταν εγώ πια δεν θα μπορώ να ταξιδεύω θα με ταξιδεύεις εσύ. Υπόσχεσαι;
Να με περιμένεις, θα έρθω! Σύντομα :) Ίσως είναι από τις ελάχιστες φορές που βιάζομαι να ξεχρεώσω τα χρωστούμενα. Κακώς που δεν σκεφτήκαμε να βάλουμε και τόκο.
Εγώ το "κατιτίς" μου θα το επωφεληθώ εις διπλούν.
Τα φιλιά μου από κοντά!!!
Τα παιδιά σου καναρινένια μου θα ζήσουν πολλά από αυτά που βίωσες, δεν θα είναι μόνο παραμύθια. Με πυγολαμπίδες ή χωρίς πάντα υπάρχει τρόπος.. άσε που πυγολαμπίδες υπάρχουν ακόμη ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι σαν μέλι κυλάει εδώ μέσα, κάθε φορά η ίδια αίσθηση :-)
Φιλιά σου πολλά καναρινένια μου!
Margo,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλήθεια; Υπάρχουν ακόμη; Είχα αυτήν την κρυφή ελπίδα!
Πάνε χρόνια που έχω να τις δω, τουλάχιστον εδώ κάτω στον κάμπο ή εγώ έπαψα πια να είμαι η τυχερή. Ίσως ένα πέρασμα από το νησάκι σου μου υπενθυμίσει την μαγεία.
Ξέρεις είναι πολλές οι φορές που σκέφτομαι πως τα παιδιά μου δεν θα έχουν καν χωριό, με την ουσιαστική έννοια του χωριού. Μικρή, αλλά ακόμη και τώρα λέω "θα πάμε στο χωριό" και εννοώ ακριβώς αυτό. Την χωριάτικη διάλεκτο, την γιαγιά με την μαντίλα, τα φρέσκα αυγά από το κοτέτσι, τις αποθήκες με τον πλίνθο και ούτω καθεξής.
Οι δικοί μου γονείς ζούνε, οπότε κι εγώ μεγάλωσα σε ένα αστικό ""εξευγενισμένο"" περιβάλλον. Και θα μου πεις, τα παιδιά μου δεν θα έχουν την εικόνα της γιαγιάς με την μαντίλα, ε και; Κι όμως υπάρχουν τόσα κι άλλα τόσα... που τελικά κάνουν την διαφορά. Και που ίσως δεν προλάβουν... Μακάρι να μην είναι έτσι και άδικα ανησυχώ. Μακάρι να βρω εκείνον τον τρόπο!
Σ' ευχαριστώ αγαπημένη μου! Και πως γίνεται την ίδια αίσθηση να δέχομαι κι εγώ από τον δικό σου τόπο σαν περνώ;!
Σε γλυκοφιλώ!
όμορφο και νοσταλγικό. σαν από όνειρο βγαλμένο. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τις φορές εκείνες -μην ξεχνάς- που μυρίζει ο κόσμος το φαγητό της γιαγιάς και όταν μεγαλώνεις προσπαθείς να μιμηθείς και να αναδημιουργήσεις τις μυρωδιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈφερα σπανακόπιτα... θα με αφήσεις να χαζέψω τ' αστέρια από το παραθυράκι της σοφίτας;
Έβλεπα πριν λίγο καιρό φωτογραφίες που τράβηξε ο μπαμπάς μου φέτος το καλοκαίρι. Φωτογραφίζει συνέχεια βουνά, έλατα, κορυφές, από τότε που θυμάμαι.
Συνειδητοποίησα πρώτη φορά ότι αυτές ήταν οι πρώτες εικόνες που είδε όταν πρωτοάνοιξε τα μάτια του. Ίσως ως κάτοικος μετέπειτα της πόλης να είχε τις ίδιες ανησυχίες με εσένα. Μα να που η ανάσα του βουνού κι εμένα με ανασταίνει.
Καλό σου βράδυ γλυκιά μου φιλενάδα.
Υπάρχει κάτι που δεν θα τους πεις, θα το καταλάβουν όμως εκείνα μόνα τους. Πως είσαι κι εσύ μια μικρή πυγολαμπίδα που φωτίζει με το ρομαντικό της φως όλα όσα χάθηκαν για μας και παραμένουν ζωντανά στη μνήμη. Τα απλά και τα πολύτιμα που δίνουν χρώμα, άρωμα και ομορφιά στη ζωή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ, γλυκό κορίτσι, να είσαι πάντα καλά.
karagiozaki,
ΑπάντησηΔιαγραφήσ' ευχαριστώ καλή μου! Τα καλοκαίρια πάντοτε με πιάνει πιο έντονα η νοσταλγία κι η επιθυμία για αυθεντικές γεύσεις και μυρωδιές.
Καλό βραδάκι σου εύχομαι και όσο το δυνατόν πιο δροσερό!
lena_zip,
ΑπάντησηΔιαγραφήσωστά! "Όταν ο κόσμος μυρίζει το φαγητό της γιαγιάς" μα πώς το παρέλειψα αυτό; Σ' ευχαριστώ φιλενάδα που συμπληρώνεις την νοσταλγία μου!
Έλα φίλη μου, να σου πω το παραμύθι κι έχω την στρωματσάδα έτοιμη. "Βράζουν - βράζουν τα καζάνια και τροχάνε τα μαχαίρια... Μάρω φεύγουμε;..." έτσι ξεκινά... έλα...
Όταν θα ξανάρθεις Ελλάδα να κανονίσουμε να έρθεις από τα μέρη μου. Έχουμε κι εμείς ελάτια πιο πάνω στα βουνά, κι αυτή η μυρωδιά του κέδρου... αχ πόσο μ' αρέσει! Αφορμή, (τάχα μου) να εμπλουτίσεις το φωτογραφικό υλικό του πατέρα σου.
Να 'ρθεις και για έναν ακόμη λόγο. Να μου μάθεις ν' ανοίγω φύλλο. Πεντανόμιστη η σπανακόπιτα. Ζήλεψα και την ποδιά σου με το κεντημένο μοτίβο.
Να ξημερώνεις όμορφα Λενιώ μου!
Poet,
ΑπάντησηΔιαγραφήμου γλυκαίνετε τρυφερά την νοσταλγία!
Ειλικρινά, και τι δεν θα έδινα για μια βραδιά γεμάτη μικρές φωτίτσες στην καλοκαιριάτικη νύχτα.
Αλλά, τί λέω, ένας ποιητής γνωρίζει πάντοτε καλύτερα!
Καλό βράδυ, σας ασπάζομαι!
καλος σε βρηκα γλυκια μου!πανεμορφο το μλποκοσπιτακι σου,θα σε επισκεπτομαι συχαν τωρ απου σε βρηκα.φιλακια και καλο δεκαπενταυγουστο!
ΑπάντησηΔιαγραφήgiota,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλώς την!
Σ' ευχαριστώ, να περνάς όποτε το νιώθεις!
Να σε τραταρίσω, προτού φύγεις, γλυκό του κουταλιού καρπούζι! Είθισται να σας γλυκαίνω να μου ξαναέρχεστε στην σοφίτα.
Να ξημερώνεις όμορφα, καλό βράδυ!