Το φθινόπωρο…
Το φθινόπωρο ερωτεύομαι. Ανοiγω τους πόρους μου κi αφήνω τiς υγρές σταγόνες να στεγνώσουν πάνω μου. Στiς πiο επiμονες, παραχωρώ δικαiωμα εισβολής, να ποτiσουν το μέσα μου. Λες κi επιτρέπω την δική σου εισχώρηση. Οi δαχτυλιές σου, στiγματα στο δέρμα μου. iχνη πως πέρασες.
Τον χειμώνα…
Τον χειμώνα αγαπώ. Τυλiγομαι στη μυρωδιά των βαριών σου πουλόβερ. Να αφήσω τα δικά μου αρώματα. Και τα φοράω. Λέω γiα τα πουλόβερ. Την iδια στιγμή που τα φοράς κi εσύ. Από μέσα σου. Να σε ζεστάνω θέλω, δήθεν. Μην ξεχνάς πως σου είναι στενά. Έλα να τα χαλαρώσουμε λiγο… πάλι, δήθεν. Κi ας ξέρεις πως, πόντο τον πόντο αμέριμνα δένεσαι με τiς ανάσες των φιλιών μου.
Την άνοιξη…
Την άνοιξη παιχνιδiζω. Μαζi σου και σε καθετi άλλο βρiσκω ευχαρίστηση. Θυμάσαι πέρσι; Την κασετiνα με τiς μπογιές; Κi οι τοiχοι μας να μοιάζουν με νηπιαγωγεiο. Οi καρποi των δέντρων μας θέλουν χώρο να ανασάνουν κi εγώ αυτό κάνω. Τον δiνω. Χώρος και χρόνος. Ξέχωρος. Δικός ΣοΥ και δικός μΟυ. Πώς αλλιώς θα μάθεις καi θα μάθω πως (( άβατος Τόπος )) εiσαι εσύ καi εiμαι εγώ. Μόνο που. Άλλη γη. ΔΕΝ. δεν. Δεν θα οργώσεις. ΔΕΝ. δεν. Δεν θα οργώσω. Το ξέρεις και το ξέρω.
Το καλοκαiρι…
Το καλοκαίρι μπερδεύομαι σαν τα φύκια μες τα πόδια σου. Δετός, να μην σε φτάνουν οi γοργόνες. Πόσες φορές θα στο πω; Μπλεξiματα με τους κεραυνούς που φέρνει η τρiαινα του Ποσειδώνα, δε θέλω. Φορώ τα μακριά καφτάνια μου. Σου φτιάχνω χυμούς από λωτό, τη μνήμη σου εγώ να ορίζω. Σε δένω στο κατάρτι του κορμιού μου, έτσι που σειρήνα σου να γίνομαι. Καi μόνο την δική μου ηχώ αφήνω να σε πλανεύει.
Γιατi . . . ;
Αλλάζω. Σαν. Αυτές.
4ερiς επΟχές
υ.γ. Κi όπου δεiς το “i” αντi γiα “ί”, μην μπερδευτεiς.
Εiναι η τελεiα και το θαυμαστικό που έλειψαν από το φιλί . !
Μουσική επιλογή: Jem~ Flying high
φωτογραφικό υλικό : flickr
Έτσι είσαι εσύ και έτσι να μείνεις... Να αλλάζεις σε ότι σε ευχαριστεί και να ζεις όπως αγαπάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο κείμενο και τραγούδι!
Έχεις γούστο!
Φιλιά!
εγώ με την ποίηση καλες σχέσεις δεν είχα.. αλλα εδώ με έχετε κατακτήσει κάπως..:):)
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είσαι καλά φίλη μου.. όλες τις εποχές:):)
Μ' αρέσεις. Ηρεμώ με τη γραφή σου. Θυμώνω στον εαυτό μου που αρνείται να γράψει ή έστω να προσπαθήσει και κρύβεται πίσω από προφάσεις μικρές, γραμμούλες παιδικές, κουκίδες καθοριστικές, χειροτεχνίες για μικρά χεράκια...
ΑπάντησηΔιαγραφήσνουποφιλί
Πλάκα μου κάνεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλάΖΕΙΣ σαν τις εποχές..
Σαν μικρή απόχη που κυνηγάει να φυλακίσει ότι όμορφο πετάει στον αέρα.
Και είσαι και τις 4 εποχές τόσο μα τόσο αισθαντική..
Και δημιουργείς αισθήσεις και τις 4 εποχές..
Να είσαι εσύ και τις τέσσερις εποχές..
Σαν το θαυμαστικό που λείπει από το φiλi.
Σε φιλώ.
Μου άρεσε πολύ το κείμενό σου και η όλη ανάρτηση. Μπράβο, καναρινί κορίτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφή4 εποχες και ξερεις πως να εναλλασεις γευσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήπως να προσαρμοζεσαι φυσικα στο κρυο του χειμωνα και στη ζεστη του καλοκαιριου...
ανθιζεις...γευεσαι...απολαμβανεις...
ζεις με τις "6" αισθησεις και τις "4" εποχες...
νεραιδενια σου φιλακια γλυκο μου πλασμα!!!
τί όμορφο...
ΑπάντησηΔιαγραφήοι 4 εποχές, αγαπημένο θέμα... η ανάρτησή σου παραμυθένια καναρίνι μου !!!!
:):)
μου θύμισε ένα στιχάκι
"Από τους δρόμους μάζευα τα λόγια μου
Όπως μαζεύουν τα παιδιά απ' τα νυχτέρια
Το καλοκαίρι είχε μπερδευτεί στα πόδια μου
Και τα μαλλιά σου μου έδεναν τα χέρια"
(είναι από ένα τραγούδι που αγαπώ πάρα πολύ, το "άγγελος με τους αγγέλους" του Μίλτου Πασχαλίδη - στο αφιερώνω Βαϊα !)
καλό σου μεσημέρι !!!
Δεν ξέρω γιατί ...
ΑπάντησηΔιαγραφήχάνονται τα σχόλιά μου !!!
Κάθε εποχή πιστεύω πως μας βγάζει και
μια διαφορετική πτυχή του εαυτού μας.
Κι όλες μαζί είμαστε εμείς !!!
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΣΑΝ ΤΙΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί εξαφανίστηκες έτσι, κοριτσάκι; Το κίτρινο είναι το χρώμα του φθινοπώρου και τα καναρίνια δεν είναι αποδημητικά πτηνά. Χάρισέ μας ένα χαμόγελο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΑΙ ΑΛΛΆ ΚΙ ΕΣΥ ΧΑΘΗΚΕΣ...Ε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΕΩ ΓΩ ΤΩΡΑ...
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
το κειμενο σου ειναι απλως εκπληκτικο. καθως το διαβαζω χανομαι μεσα στις λεξεις του. ακουω τη βροχη να πεφτει. ταξιδευω. νιωθω και γω σαν ενα κιτρινο φυλλο που το χει παρει ο ανεμος και γυρναει απο δω κ απο κει. θα κανω μια σταση στο φθινοπωρο αποψε.
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνεχισε να γραφεις - συνεχισε!
οι εποχές, σαν στροφές στον άγνωστο δρόμο της ζωής, σαν μπαρ με φωτεινά λαμπιόνια σε μια στάση της μηχανής, με θαμώνες ερωτικούς, σαν αναμνήσεις που προβάλλονται στο τζάμι ενός τραίνου περαστικού, σαν εσένα που αγαπάς
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό ξημέρωμα
Εγώ περνάω συχνά από δω αλλά βλέπω ερημιά. Μας εγκατέλειψες οριστικά, κοριτσάκι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΆνεμέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, δίκιο έχεις.
Αυτή είμαι εγώ. Αυτός είναι ο δικός μου εαυτός. Είμαι εγώ, και βάζω όλη μου την προσπάθεια για να είμαι εγώ, και μόνο εγώ, αναλλοίωτη, αυτούσια, αυτόφωτη.
Το τραγούδι με κέρδισε κι εμένα.
Να είσαι καλά! Είσαι; Χαθήκαμε.
Koulpa φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήχαμόγελο μα... για ποια ποίηση μου μιλάς; Απέχω πολύ φίλε μου, μακάρι να μπορούσα έστω λίγο να τη φτάσω.
Προς το παρόν αυτήν την εποχή έχω βουλιάξει... τι παραπάνω να πω; Το ρήμα -βουλιάζω- με προδίδει από μόνο του.
Σε ευχαριστώ που ήρθες!
Θα προσπαθήσω να περάσω σύντομα κι από τα δικά σου μέρη. Υπόσχεση!
Μαριλάκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι η μελωδία που κάνει τη γραφή ήρεμη, γαλήνια, δίχως εντάσεις πείσματα εγωισμούς. Δόσιμο ολοκληρωτικό ψυχής για εκείνον που μου το έβγαλε.
Με γλύκαναν τα λόγια σου, στο είπα;
Φιλί στο μάγουλό σου κορίτσι μου γλυκό!
υ.γ. Και μια δική μου αλήθεια, πόσο θα ήθελα τώρα να γαληνέψω και τα χέρια μου, πίσω από "γραμμούλες παιδικές, κουκκίδες καθοριστικές, χειροτεχνίες για μικρά χεράκια..."
Την πιο φευγάτη απάντηση μου έδωσε ένα πιτσιρίκι πρόσφατα, στον ακόλουθο διάλογο:
-Πηγαίνεις στα μικρά ή στα μεγάλα νήπια;
-Εεεε... τεράστια είναι!
jα-cka-λα-ki μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήικανές μας έχω! Να τρέχουμε με μια απόχη στο χέρι, σε κάμπο γεμάτο από κατακόκκινες παπαρούνες, παγιδεύοντας στιγμιαία πεταλούδες! Μαγεία; Αυτή την εικόνα μου σχημάτισες καταχείμωνο... αχ σου.
Και συνεχίζω να πιστεύω πως οι άνθρωποι δεν είναι... αν δεν επιτρέψουμε εμείς να τους δώσουν αξία τα μάτια μας. και το αντίστροφο φυσικά. Είναι τόσα... που όμως το βλέμμα μας τους τα στερεί. Αδικία. μα αυτό είναι το "παιχνίδι" της ζωής;
Ρισκάρεις;
Κι αν ναι...
Ποντάρεις πάνω μου;
Σε φιλώ σιωπή μου, σας ευχαριστώ και τις δύο για τη ζεστή αγκαλιά σας. Αυτόν τον καιρό την είχα ανάγκη και δεν ντρέπομαι να το πω. Καλημερένια! Έφτασες καλά;
Poet όλων μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ! Για το σχόλιο πάνω στην ανάρτηση και το ενδιαφέρον που φανερά μου εκδήλωσες. Με συγκίνησες.
Και πόσο δίκιο έχεις! Κίτρινο το χρώμα του φθινοπώρου και των καναρινιών που πράγματι δεν είναι αποδημιτικά πουλιά.
Κι εγώ θα συμπληρώσω πως σαν τους αλλάζουν περιβάλλουν, σταματούν να κελαηδούν, μέχρι να προσαρμοστούν, ξεχνάς; Κι έτσι θα έχει ολοκληρωθεί η καρτέλα με τα χαρακτηριστικά τους. Μόνο που δυστυχώς δεν είμαι προς πώληση, κι ας φιγουράρω μέσα στο κλουβάκι μου.
Κοίταξέ με... το πιο ωραίο μου χαμόγελο, δώρο δικό σου!
Ό,τι πολύ αγαπώ ποτέ δεν το εγκαταλείπω οριστικά. Κάπως, κάποτε, με κάποιον τρόπο βρίσκω αφορμή και παρίσταμαι, είτε νοητά είτε α-νόητα! Κι αυτόν εδώ τον τόπο τον αγαπώ, δεν τον εγκαταλείπω.
Να έχεις μια υπέροχη μέρα, έτσι βροχερή που είναι... ποιητή όλων μας!
Ναϊάδα μαγεμένη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να που μου έδωσες μια εκπληκτική ιδέα, οι 6 αισθήσεις...
Μια άλλη στιγμή θα αποκαλυφθώ και με αυτές, μέσα από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες. Κι έχω πολλούς... τους άφησα κι αυτούς στη γωνιά και άρχισαν να μου γκρινιάζουν. Και ξέρεις πως οι εσωτερικές φωνές είναι πιότερο βασανιστικές, έτσι δεν είναι;
Ευχαριστώ για τις αγκαλιές σας, ξέρετε εσείς. Με ζέσταναν μες το χειμώνα μου.
Πανδώρα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήάκουσα το τραγούδι που μου ακούμπησες τόσο ευγενικά. Σε ευχαριστώ που θέλησες να το μοιραστείς μαζί μου/μας.
Παραμυθένια ήταν η δική σου διάθεση, καλή μου, όταν το διάβασες και έτσι ήταν αυτό που σου έμεινε.
Σε ευχαριστώ για την ζεστασιά σου!
Side21 μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεάν ξαναχαθεί δικό σου σχόλιο να με ενημερώσεις, να το ψάξω λιγάκι. Εεεε όχι να χάνω και τα αποτυπώματα των αγαπημένων.
Και δικαίως το πιστεύεις. Αλήθεια, ποια να είναι άραγε η δική σου πτυχή τούτον τον καιρό; Θα περάσω από εκεί να το ανακαλύψω. Μέχρι τότε να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!
Σκρουτζ,
ΑπάντησηΔιαγραφήείθε η ευχή σου να με συντροφεύει στις δημιουργίες μου. Σου το εύχομαι κι εγώ από καρδιάς.
Να έχεις έναν υπέροχο Νοέμβρη! Από του τρεις του φθινοπώρου αυτός είναι ο αγαπημένος μου.
Φαραώνα χαρισματική,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, αλλά τις δημιουργίες σου δεν τις χάνω. Θέλω να περάσω κάποια στιγμή κι από εκεί να σου το πω.
Σου στέλνω τη μυρωδιά της βροχερής Θεσσαλονίκης σήμερα, που ιδιαιτέρως αγαπάς, να ταιριάξει με τη γεύση και το άρωμα του απογευματινού καφέ σου.
Χάρηκα με την παρουσία εδώ, σε ευχαριστώ!
Νατάσσα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαρχικά να σε υποδεχτώ μ' ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά! Κι ένα χτύπημα φιλικό στην πλάτη, παρότρυνση να περάσεις το κατώφλι, να εισέλθεις στον δικό μου χώρο, που αρέσκομαι στην αίσθησή του ως σοφίτα.
Και σαν δω πως συνηθίζεις, ίσως θελήσω να σε ξεναγήσω και σε ένα από τα υπόλοιπα ψηλοτάβανα δωμάτια αυτού του αρχοντικού, στην "Μποέμικη Πολιτεία".
Σε ευχαριστώ, για την προσεχτική σου ανάγνωση και για τα συναισθήματα που ένιωσες.
Δεσμεύομαι να επισκεφτώ ξανά τη δική σου γωνιά, καθώς έχουμε μια κοινή αγάπη, τα βιβλία.
Πρώτη δική μου καλησπερένια για 'σένα!
AlexMill,
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι κάθε φορά που εμφανίζονται νέα πρόσωπα στο χώρο μου, ελπίζοντας για μια ευχάριστη κι αξιοπρεπής επικοινωνία. Και πάντοτε πρώτιστη πρόθεση καθώς και απόπειρά μου είναι η αίσθηση της άνεσης και της οικειότητας.
Ένα ζεστό καλωσόρισμα ως προς εσένα.Φαντάζομαι πως μου παραχωρείς για μια βόλτα τη μηχανή σου, να φύγω από εκείνο το μπαρ με τα φωτεινά λαμπιόνια που με κούρασαν. Και να προλάβω 'κείνο το τραίνο, όχι με τις αναμνήσεις, αλλά με τις υποσχέσεις... ακριβώς σαν αυτές που δίνω εγώ... σαν εμένα όταν αγαπώ...
Καλό απόγευμα Τρίτης.
Τώρα με συγκίνησες εσύ. Η καλοσύνη σου, η ευαισθησία σου, η ζεστασιά σου. Και, πάνω απ' όλα, το χαμόγελό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι, μετά τόση σιωπή, δεν πίστευα ότι θα εμφανιζόσουν τώρα. Χαίρομαι που με διέψευσες με τόσο ωραίο τρόπο.
Αποκομίζω λοιπόν το χαμόγελό σου και σου εύχομαι από την καρδιά να έχεις λόγους να χαμογελάς πολύ πιο συχνά στο μέλλον.
Ποιητή όλων μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήγια μια ακόμη φορά γίνομαι δέκτης της καλοσύνης σου.
Σε ευχαριστώ!