Ένας άνθρωπος. Κι άλλος ένας. Ήταν ελκυστικά σοβαρή, ο λόγος που την πρόσεξε. Ήταν γοητευτικά ευγενής, ο λόγος που τον πρόσεξε. Στην πορεία, αντιστράφηκαν οι λόγοι. Σοβαρά ελκυστική εκείνη. Ευγενικά γοητευτικός εκείνος.
Η καθημερινότητα, τεράστια. Η κοινή ζωή, μικροσκοπική. Κάθε που αντάμωναν, ο χρόνος στένευε τα συνολάκια του στο μόδιστρο της ζήλιας, προτού προλάβει η αδιαιρετότητα και φωλιάσει. Μέχρι εκείνη τη μέρα. Εκείνη τη μέρα που ο χρόνος ξεχείλωσε τις τσέπες του, να γίνουν φαρδιές, μπόλικα χαρτομάντιλα να ‘χει να τρυπώνει.
Του ζήτησε να τον δει ακόμη μια φορά. Ξημερώματα. Και βρίσκονται σ' ένα ξέφωτο. Εκείνη ακουμπά πάνω στη μαύρη χιλιάρα μηχανή του κι εκείνος στέκεται όρθιος μπροστά της. Θέλει να του πει. Αλλά δεν πρέπει. Γιατί να κάνει πάντα την πρώτη κίνηση; Όχι. Αυτή τη φορά δε θα κάνει τίποτα. Κι ας την αφήνει. Την αφήνει. Δεν μιλάει. Την αφήνει. Και θα την αφήνει για πολύ.
Μαγνητίζονται. Λαιμός που τεντώνει. Και. Χείλη. Που. Κοντεύουν να ενωθούν. Ενώνονται.
-Σε ήθελα
από τότε
που έκανα σκέψη
να μην σε θέλω.
-Κάθε φορά που θα κάνεις αυτή τη σκέψη
θα σε μαλώνω.
-Έτσι.
-Και μετά θα σε λατρεύω.
-Έτσι.
από τότε
που έκανα σκέψη
να μην σε θέλω.
-Κάθε φορά που θα κάνεις αυτή τη σκέψη
θα σε μαλώνω.
-Έτσι.
-Και μετά θα σε λατρεύω.
-Έτσι.
Στην εθνική με πατημένα τα 250 και κάτι.
You were the first, so was I...
We made love and then you cried...
Που πάμε;
- Έχει σημασία;
Στο mp3 ακούγεται το τραγούδι. Στο τέρμα η ένταση. Του περνάει τα ακουστικά στα αυτιά του. Τα δάχτυλά τους αγγίζονται πάνω στο μάγουλό του. Εκείνη τραγουδά. Δυνατά. Η ηχώ πλημμυρίζει το είναι τους. Τα πνευμόνια, το θώρακα, την καρδιά.
Remember when...
and life was changed, disassembled rearranged...
and life was changed, disassembled rearranged...
Ο αέρας σφυρίζει. Το κρύο κόβει τις ανάσες. Τα χέρια της ψηλά. Ύστερα σηκωμένη ολάκερη. Λικνίζεται στην μελωδία. Εκείνος τη βλέπει από το καθρεφτάκι. Δεν τη μαλώνει. Κάνει κάτι σαν γκριμάτσα. Δεν τη μαλώνει. Στις συσπάσεις του προσώπου του, όλη η λατρεία της, καταλήγει στις μικρούλικες ρυτίδες των ματιών του. Εκεί και υο φιλί της.
Remember when...
brought back the love, we found trust...
vowed we'd never give it up...
brought back the love, we found trust...
vowed we'd never give it up...
Συν+άλλο...
Σ(ι)ν-ι-άλο για δύο.
Που κανείς δεν είδε.
Είχαν φυλακίσει το βλέμμα τους, ο ένας μες τον άλλο, μέσα από το καθρεφτάκι.
Σ(ι)ν-ι-άλο για δύο.
Που κανείς δεν είδε.
Είχαν φυλακίσει το βλέμμα τους, ο ένας μες τον άλλο, μέσα από το καθρεφτάκι.
Now looking back it's just a steeping stone
to where we are
where we've been
said we'd do it all again...
Με πόσο πήγαιναν;
Όχι αυτό.
Έχει σημασία;
Σημασία έχει που είναι μαζί.
(( . . . Μαζί . . . ))
Όπου κι αν έφτασαν.
Όπου κι αν έφτασαν.
υ.γ. Αφιερωμένο σε όλους τους έρωτες της ασφάλτου...
Μουσική επιλογή: Alan Jackson ~ Remember when
Να μιλήσω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι δε θα μιλήσω..
Δε θα χαλάσω εγώ τον έρωτα της ασφάλτου..
Όχι..
Remember when...
Προσεκτικά στο δρόμο κοριτσάκι..
Και μη λυκνίζεσαι εκεί.. μη μου πάθεις κακό κοριτσάκι..
Μας χάλασες όμορφα πάλι.. γι αυτό σε αγαπάω.
Φιλί σου.
"Είχαν φυλακίσει το βλέμμα τους, ο ένας μες τον άλλο, μέσα από το καθρεφτάκι"
ΑπάντησηΔιαγραφήέρωτας ψυχόπνοος κατακτητής
αντρειωμένος καβαλάρης
Σαγηνεύει
πολύ το αγάπησα το κείμενό σου
καρδιά μου
πολλά φιλιά
αχ αιωνια ρομαντικη τι να πω...;
ΑπάντησηΔιαγραφήοχι δεν ειχε σημασια που εφτασαν...φτανει που ηταν "μαζι"...κι ισως αιωνια πια...
ενας τροπος να φυλακισεις για παντα την αγαπη με την ιδια ενταση που εχει το κοντερ οταν φτανει 250...και βαλε...
σε φιλω νεραιδενια με την αγαπη μου ομορφια μου!!!
Πώς ξέρεις και μας ψιθυρίζεις με τόση λεπτότητα και διακριτικότητα τα φανερά-κρυφά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ και να ξέρεις σε σκέφτομαι.
ΥΓ. Κάτι ήθελα να σου πω. Όποτε μπορέσεις.
ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΕΣ ΒΟΛΤΕΣ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόνο αυτό έχω να σου πω, αγαπιούνται πάρα πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να έχει , χάρηκα και πάλι που πέρασα απ’ τα μέρη σου. Και σε ευχαριστώ που βάζεις link στις φωτογράφιζες σου .
Υπέροχο μπλουζ !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα κάπως παράτολμο ...
να το χορεύεις με 250 ...
& το βλέμμα στον καθρέφτη !!!
Η ταχύτητα ζαλίζει βλέπεις ...
τόσο όσο κι ο Έρωτας ...
Κι είναι εξίσου επικίνδυνη !!!
Γιατί έτσι είναι ο έρωτας, πάει και φωλιάζει στην καρδιά και δε νοιάζεται για τη ζωή.. φτάνει να είναι μαζί, φτάνει να είναι ΈΝΑ, παντοτινό και απόλυτο. Έτσι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆγγιξες στην καρδιά..:)
Φιλί!
αχ....
ΑπάντησηΔιαγραφήαπανταω με ενα τραγουδι...
http://www.youtube.com/watch?v=J_sEtNrYlC4
υπέροχο μάτια μου γλυκά...
ΑπάντησηΔιαγραφήυπέροχο...
φιλιά βρόχινα...
Έτσι είναι ο έρωτας,
ΑπάντησηΔιαγραφήγκαζιάρης...
Φιλί.!
...
ΑπάντησηΔιαγραφήjα-cka-λα-ki μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μιλήσεις;
Βεβαίως και να μιλήσεις.
Μικρή μου; Προσεκτικά. Αλήθεια.
Σας χάλασα πάλι;
Εεεε... τότε να το διορθώσω.
Τρία τα δικά μου τα φιλιά, απανωτά, έτσι για καλημέρα!
Ποιώ-Ελένη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήοι καθρέφτες που αιχμαλωτίζουν, ύστερα σπάνε σε θραύσματα, για να έχουν όσο πιο πολλά κομμάτια να προβάλλουν την ιστορία τους.
Αυτούς τους καθρέφτες όσο κι αν μαγνητίζομαι, τους φοβάμαι, πόνο πολύ φέρουν.
Μου έδωσες πολύ χαρά με το πέρασμά σου εδώ, κι αυτό το "καρδιά μου" το δικό σου, με σκλάβωσε.
Σε φιλώ πολύ!
Ναϊάδα, μαγεμένη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήαιώνια ρομαντική εγώ, ίσως αυτή είναι η κατάρα μου κι ευλογία μαζί.
να μου προσέχεις πάνω στον μαγεμένο Πήγασο, να μου προσέχεις!
Κι όταν το δικό σου κοντέρ δείχνει κάτω από το 250... ίσως ανεβαίνω κι εγώ, για εκείνα τα ωραία απογευματινά... που κοντεύουν να ξανάρθουν ναι;
Αέρινα τα δικά μου φιλιά, να ανεμίζουν το λευκό του ρούχου σου, που τόσο ωραία σου πάει.
Λενάκι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήθέλω κι εγώ να σου πω κάτι.
Έχω εκτιμήσει πολύ, τη δική σου διακριτικότητα και στάση απέναντι στα δικά μου φανερά-κρυφά.
Πλασματάκι ώριμο εσύ.
Φίλε Σκρουτζ,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ!
Εάν έχεις μηχανή, έλα να παραβγούμε!
Sideras,
ΑπάντησηΔιαγραφήτούτο είναι που αξίζει, σαν έρχεται το "τέλος" κάθε έρωτα της ασφάλτου. Η αγάπη που μένει. Τούτο, ναι, τούτο.
Εγώ σε ευχαριστώ, που άφησες για λίγο το νερόμυλό σου, να 'ρθεις στη σοφίτα μου.
Καλέ μου φίλε Side 21,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τι αντιπροτείνεις;
Να κοπεί η ταχύτητα ή ο έρωτας;
Γιατί τόσο η αποφυγή τους, όσο και η αποδοχή τους είναι ριψοκίνδυνη.
Μην ισχυριστείς, όμως, "παν μέτρον άριστον" γιατί ξέρουμε καλά και οι δυο μας πως σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή.
Φευ...
ό,τι και όπως...
αναπόφευκτο!
Μαργκώ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδικιά μου είσαι εσύ.
Σχόλιο ουδέν.
"Γιατί έτσι είναι ο έρωτας, πάει και φωλιάζει στην καρδιά και δε νοιάζεται για τη ζωή.. φτάνει να είναι μαζί, φτάνει να είναι ΈΝΑ, παντοτινό και απόλυτο. Έτσι!"
υ.γ. Το ξαναπαραθέτω, έτσι, γιατί με κάλυψες απόλυτα!
Σε ευχαριστώ καλή μου, το πιο όμορφο φιλί της μέρας μου δικό σου!
Christine ξωτικό,
ΑπάντησηΔιαγραφήτραγούδι στο τραγούδι σου...
http://www.youtube.com/watch?v=wlxPMg4IID4&feature=related
Σε ευχαριστώ!
Βρόχινή ναζιάρα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκάνω τη δική σου ωραία σύσπαση με το κεφαλάκι στο πλάι του ώμου...
να εκφράσω το ευχαριστώ μου!
Protoplastos,
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι εξηγείται,
που σπάμε τα μούτρα μας...
Καλή σου μέρα!
Μαριλάκι,
ΑπάντησηΔιαγραφή~.~
Σημασία έχει που είναι μαζί.
(( . . . Μαζί . . . ))
Όπου κι αν έφτασαν.
~.~
Έμεινα για λίγο στον σπινθήρα του έρωτα .... στον γοητευτικά ευγενή που έγινε κάποια στιγμή απλά γοητευτικός , στην ελκυστικά σοβαρή που έγινε απλά και όμορφα , ελκυστική .
ΑπάντησηΔιαγραφήΧημεία δύο ψυχών που έμελλε να συναντηθούν και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις πλέον δεν προλαβαίνονται ... όχι , κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν έχει ανάγκη ο έρωτας την αδρεναλίνη της ταχύτητας ... έχει ο ίδιος τέτοια δυναμική που τα άλογα ενός κινητήρα είναι ένα κεράκι μπροστά στον ήλιο του ..... δεν έχει σημασία αν βρίσκεσαι πάνω σε μηχανή ή πάνω σε τελεφερίκ ....ή πάνω σ ένα παπί που τρέχει με 20 και κάνει οχτάρια στην άσφαλτο.
Αυτό που απαιτεί ο έρωτας είναι η μοιρασιά της εμπειρίας ... να προσφέρεις την αγαπημένη σου αίσθηση για να κάνεις τον σύντροφό σου να αισθανθεί όμορφα , όλα αυτά που ήθελες από πάντα να μοιραστείς .... και να βρεις μαζί του καινούρια αγαπημένα καλούδια .... τα δικά σας πλέον.
Γράφεις πολύ όμορφα αγαπημένη μου κοπέλα ... τα λόγια σου μπορούν να ζωντανεύουν τις εικόνες και να τις ντύνουν με τόσο συναίσθημα που παρασέρνουν σε σκέψεις ... θα δηλώσω ευτυχής αναγνώστης για μια ακόμη φορά .
Μόνο ( για να σε πειράξω και λίγο ) μην σηκωθείς ποτέ όταν το κοντέρ δείχνει 250 ... δεν θα προλάβεις :)
Φιλιά κούκλα μου !!!
Ζεστέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο ζεστέ μου Ηλία κι αγαπημένε,
αφενός, επειδή ένιωσα να μου αλλοιώνεις τη σημασία ή έστω την αίσθηση που εγώ θέλησα να αφήσω για τους ήρωές μου, επίτρεψέ μου να τοποθετηθώ ως προς αυτό.
"Έμεινα για λίγο στον σπινθήρα του έρωτα .... στον γοητευτικά ευγενή που έγινε κάποια στιγμή απλά γοητευτικός , στην ελκυστικά σοβαρή που έγινε απλά και όμορφα , ελκυστική".
Η ένστασή μου
-ο γοητευτικά ευγενής-
δεν έγινε απλά γοητευτικός,
αλλά "Ευγενικά γοητευτικός"
και -η ελκυστικά σοβαρή-
δεν έγινε απλά και όμορφα ελκυστική,
αλλά "Σοβαρά ελκυστική".
Με συγχωρείς, είναι που εγώ το αντιλαμβάνομαι διαφορετικά (ενδεχομένως χωρίς να κατορθώσω να το αποτυπώσω κατανοητά) και πέρα από την αισθησιακή-σεξουαλική αίσθηση που πιθανόν σαν πρώτη οπτική να δημιουργεί. Πηγαίνει πιο μακρυά, πιο πνευματικά αν το θέλεις. Πρόκειται για ένα λογοπαίγνιο των λέξεων. Μην κολλάς στο στενό συνειρμό των αισθήσεων που προκαλούν ορισμένες λέξεις όπως "ελκυστική" - "γοητευτικός". Μην τα εσωκλείεις μέσα σε αυτό το στενό ερμηνειολογικό-σημειολογικό περιβάλλον.
Αφετέρου, απόλαυσα και ικανοποιήθηκα ιδιαιτέρως με την δική σου παράμετρο του "έρωτα της ασφάλτου και της ταχύτητας". Εν μέρει, με βρίσκεις να κουνώ συγκαταβατικά στην άποψή σου.
Μου αρέσει που θέτεις την ταχύτητα ως ένα μη αναγκαίο παράγοντα ως προς την κορύφωση του έρωτα, παρότι εδώ χρησιμοποιήθηκε και ως συμβολισμός για όσα θέλησα με τον τρόπο μου να εκφράσω.
Σε ευχαριστώ, ειλικρινά, για την ευκαιρία που μου έδωσες να τεθούν κι άλλα πράγματα ως προς το συγκεκριμένο κείμενο, με την ευχή να μου ξανάρθεις. Απολαμβάνω την οπτική σου και την σύντομη κουβέντα μας, κι ας φέρει τη μορφή σχολίων.
υ.γ. Μόλις και μετά βίας ανεβαίνω στη μηχανή του λατρεμένου μου αδερφού, κι αυτό μόνο σε περίπτωση που έχω αργήσει "οικτρά" πολύ στις υποχρεώσεις μου. Ωστόσο, να με πειράζεις, κι αυτό το απολαμβάνω.
Σε φιλώ κι εγώ!
Σε ευχαριστώ πολύ κοριτσάκι μου. Έλα να δεις το βραβειάκι σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω τώρα εγώ που δεν είμαι των ταχυτήτων γενικότερα; Θα μείνω μέχρι το ξέφωτο. Εκεί μάλιστα! Και να είσαι ρομαντική! Ακούς εκεί "γιατί' να είσαι και να αναρωτιέσαι! :) :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΛενάκι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήμ' ένα lovely βραβειάκι ξεκινά μια lovely μέρα!
Καλημερένια lovely μου!
Signior Νικόδημε,
ΑπάντησηΔιαγραφήεάν κατεβάσω το κοντέρ στα 80 θα συνεχίσεις την πορεία ανάγνωσης από το ξέφωτο μέχρι το τέλος;
Έχω όρεξη για πείραγμα σήμερα, με νιώθεις; χαχα!
Μια ρομαντικότατη καλημέρα "πέρα για πέρα..." κι ευχαριστώ για το πέρασμα!
Καλησπέρα ζεστή μου κι αγαπημένη κοπέλα ,
ΑπάντησηΔιαγραφήη πολύ όμορφη ανάρτησή σου ,όπως καταλαβαίνεις , έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης .... και ο αναγνώστης που τα βλέπει και δεν θέλει να περάσει σιωπηλός , θα πρέπει να αποφασίσει σε ποιο απ όλα θα αναφερθεί στο σύντομο σχόλιο του ... από την άλλη όταν νιώθει ότι από πίσω ίσως κρύβονται προσωπικά βιώματα , ξέρει ότι κάθε προσπάθεια να "ερμηνεύσει" θα ήταν άκαιρη και ενδεχομένως να περνούσε λεπτές γραμμές αδιακρισίας .... αυτό που του μένει λοιπόν να κάνει είναι , ή να μιλήσει μόνο για το (θαυμάσιο μια που τό φερε η κουβέντα ) τεχνικό μέρος της γραφής σου ή να βάλει στη συζήτηση τις δικές του προσωπικές απόψεις και εμπειρίες , γενικεύοντας το θέμα .
Τον είδα τον συμβολισμό και ίσως και να τον ακολούθησα ασυνείδητα στα δικά μου "χαμηλής ταχύτητας" παραδείγματα .... για να σου πω την αλήθεια , λίγο με ξένισε αυτό το γαλήνιο ερωτικό παιχνίδι των δύο συντρόφων καθώς "βαδίζουν" μαζί , σε σχέση με την -επιλεγμένη- ταχύτητα τους .... η τόσο μεγάλη ταχύτητα με το επικίνδυνα ανεξέλεγκτο που σέρνει μαζί της , συνήθως έχει να κάνει με ανεκπλήρωτους έρωτες .... με χωρισμό , με απόρριψη , με ζήλεια , με πόνο μοναξιάς ....εκτός κι αν οι δύο ερωτευμένοι έχουν να αντιμετωπίσουν κοινωνικά θηρία παντός είδους, και βρίσκονται "μαζί" αλλά υπό διωγμό ... δηλ η δύναμη του "μαζί" δεν φτάνει για να τους κρατήσει εκεί και θα πρέπει να τρέξουν κάπου αλλού .... ( η ιστορία της ανάρτησής σου δείχνει να αποτυπώνει κάτι ανάλογο ) ...... γενικευμένα όμως ( και στα δικά μου μάτια ) , η κορύφωση του έρωτα παγώνει την αίσθηση του χρόνου και μεγεθύνει τις στιγμές ... ο κόσμος γίνεται ομορφότερος , με περισσότερα χρώματα και εκείνες τις στιγμές η ταχύτητα σε εμποδίζει από το να τον απολαύσεις .... να τον μοιραστείς με το έτερον ολόκληρο , σε slow motion , σε ατελείωτες μέρες και νύχτες .
Όσον αφορά το λογοπαίγνιο :) ,
.... φυσικά και το κατάλαβα και μου άρεσε και πολύ γιατί είναι πολύ έξυπνο .... όχι , δεν κόλλησα σε στενούς συνειρμούς σεξουαλικών αισθήσεων που μου προκάλεσαν συγκεκριμένες λέξεις ... ούτε φυσικά θέλησα να επέμβω στο κείμενο σου και να το "διορθώσω" κόβοντας και ράβοντας ..... αυτό που είδα καταρχήν ήταν η εκτίμηση μιας κοπέλας στην ευγένεια ως μέρος της γοητείας κάποιου ανθρώπου ..... και θα συμφωνήσω μαζί της :) ...... το "ευγενικά γοητευτικός" είναι φυσικά πολύ πιο σύνθετο και δίνει άλλη ζεστασιά καθώς απορρίπτει μερικές σκοτεινές πτυχές του όρου "γοητευτικός" .... εγώ είπα το "απλά γοητευτικός" έχοντας στο μυαλό μου το ότι όσο γνωρίζεις τον αγαπημένο σου ( και λόγω του έρωτα που τυφλώνει ) τόσο και σταματάς να του βάζεις παράπλευρα επίθετα ..... η κρίση δεν λειτουργεί , βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια του , σε έχει γοητεύσει ... είναι "Ο γοητευτικός" , "Ο ελκυστικός" ... είναι "Ο τέλειος" ..... δεν θα διαφωνούσα όμως με την επιμονή στον προσδιορισμό που βάζει τα πράγματα στη θέση τους και κάτα κάποιο τρόπο τοποθετεί ένα υποκειμενικό στάνταρ στον όρο "ερωτεύσιμος" .
Ελπίζω να μην σε κούρασα αυτή τη φορά , ευγενικά γοητευτική μου κυρία .... θέλω να σ ευχαριστήσω που σε κάθε ευκαιρία αφήνεις καλά λόγια για μένα .... δική μου η χαρά της επικοινωνίας μας , μου αφήνει πάντα μια γλυκιά , τρυφερή αίσθηση και πολλά χαμόγελα ... άλλωστε είδες πόσα χαμόγελα αποτύπωσα στο σχόλιο μου .... ένα ακόμη :) .
Θα σου ευχηθώ να έχεις μια υπέροχη μέρα , και..... κλείνοντας να προσθέσω ότι...... χαίρομαι που δεν κυριολεκτούσες για τα 250 .
Φιλιά πολλά !!!
ΥΓ "Ωστόσο, να με πειράζεις, κι αυτό το απολαμβάνω." Το κρατώ αυτό :)
ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΝΑΡΙΝΙ ΦΟΡΕΜΑ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕ ΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΨΥΧΗΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΤΟ ΧΑΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΝΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΩ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ.ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ ΕΧΩ ΒΑΛΕΙ ΔΙΠΛΑ ΔΕΞΙΑ.ΚΑΛΟ Σ/ΚΟ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
Σε ολους τους ερωτες της ασφαλτου λοιπον....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο βραδυ γλυκια μου.
Ερωτισμός και αδρεναλίνη.Αυτά πάνε μαζί. Και το κείμενο ξεχειλίζει από αυτά τα δυο χωρίς να γίνεται κατάχρηση γιατί ενδιάμεσα εμφιλοχωρεί η τρυφερότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο γράψιμο.
Καλό σου απόγευμα
Ζεστέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο ζεστέ μου Ηλία κι αγαπημένε,
στην δική μου σοφίτα, όπως πολύ όμορφα ένιωσες κι αντιλήφθηκες, τα κείμενα είθισται να μην φέρουν απαραίτητα την σφραγίδα του "εγώ" ως βίωμα ή ως εμπειρία. Η συγγραφή εδώ, δεν αποτελεί συνέχεια αυτοβιογραφίας ή απομνημονευμάτων(κάτι τέτοιο θα ήταν ασύμφωνο ως προς την ιδιοσυγκρασία μου, εγωιστικό, κι ακόμη άνευ ενδιαφέροντος). Και πάλι τονίζω, είναι η καθαρά δική μου προσωπική άποψη, χωρίς να κατακρίνω σελίδες που φέρουν τέτοιο δείγμα γραφής.
Εντούτοις, υπήρξαν φορές που άφησα την "Βαΐα", εμένα, να αποτυπωθεί με το μελάνι, έχοντας ως στόχο συγκεκριμένους προβληματισμούς και και και... που θέλησα να προξενήσω. Και πάλι όμως διακριτικά, με τρόπο που ευγενικά να ζητώ τα όρια και τις αποστάσεις που μου αναλογούν από τους αναγνώστες.
Όπως επίσης, ενίοτε, είναι φορές που ενώ δεν έχω ζήσει με ρεαλιστικό τρόπο και σε παρόντα χρόνο καταστάσεις
(με το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανάρτηση "love is reaching... reaching love"
εδώ:
http://kopelametokanarini.blogspot.com/search?updated-max=2009-03-08T19%3A07%3A00%2B02%3A00&max-results=1 )
παρόλ' αυτά, όταν το έγραφα το ζούσα κυριολεκτικά, με κάθε ευχάριστο και δυσάρεστο συναίσθημα πόνου-χαράς, το ένιωσα στο έπακρο, στο πετσί μου. Είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Η δική σου παρουσία εδώ, ζεστέ μου κύριε, όχι μόνο ως προς τιμήν σου, αλλά και προς δική, δεν έχει περάσει ποτέ εκείνες τις "λεπτές γραμμές αδιακρισίας ...." Γι' αυτό κι η συμπάθεια ως προς το πρόσωπό σου και η ιδιαίτερη χαρά κάθε που με επισκέπτεσαι στη σοφίτα μου και βάζεις στη συζήτηση τις δικές σου προσωπικές απόψεις και εμπειρίες, γενικεύοντας το θέμα.
" .... ( η ιστορία της ανάρτησής σου δείχνει να αποτυπώνει κάτι ανάλογο ) ...... "
Σε αυτό δεν θα σχολιάσω κάτι περισσότερο, παρά μονάχα πως ξέρεις να διακρίνεις τα πέλματά μου μέσα στους σκοτεινούς λαβυρίνθους. Και σαν βγούμε και οι δυο από εκεί, στο ξέφωτο, εγώ να έχω ολοκληρώσει τη γραφή σε "slow motion" για έναν έρωτα νωχελικό έτσι που να ξεδιπλώνεται σε "ατέλειωτες μέρες και νύχτες" κι εσύ την πορεία της ανάγνωσης.
Δε θα διαφωνήσω μαζί σου ως προς το ότι "όσο γνωρίζεις τον αγαπημένο σου ( και λόγω του έρωτα που τυφλώνει ) τόσο και σταματάς να του βάζεις παράπλευρα επίθετα..... "
Απλά, θέλω να το δούμε μαζί και από μια άλλη οπτική. Στον 'αγαπημένο έρωτα' έχεις την ανάγκη,(και αργότερα δυστυχώς) την απαίτηση, να του βάζεις παράπλευρα επίθετα για να είναι ο "γοητευτικός-ελκυστικός-τέλειος και και και... έρωτας" σε αντίθεση με τον 'αγαπημένο φίλο' που απλώς χαίρεσαι με τα όποια παράπλευρα επίθετα που μπορεί να έχει ή και να μην έχει καθόλου, κι εκεί είναι που δεν έχεις την ανάγκη, που δεν απαιτείς. Είναι μια άλλη οπτική που απλά θέλησα να δούμε μαζί, δε σου ζητώ να την ενστερνιστείς.
Ούτε και τούτη τη φορά με κούρασες ζεστέ μου Ηλία, το αντίθετο, μου άρεσε η συνομιλία μας. Είναι που έχω απέναντί μου έναν καλό συνομιλητή που ξέρει να ακούει και να κάνει διάλογο.
υ.γ. Για να το κρατήσεις, το άφησα.
Φίλε Σκρουτζ,
ΑπάντησηΔιαγραφήη χειρονομία σου μου βγάζει ευγένεια κόκκινη, όπως το λουλούδι της ψυχής!
θα το καρφιτσώσω κι αυτό παρέα μαζί με τα όσα άλλα βραβεία μου έχουν δωρίσει εδώ μέσα κατά καιρούς. Όχι, όμως, στην δεξιά στήλη αυτής της σελίδας, αλλά στο δεξί πέτο της καρδιάς μου.
υ.γ. Μην με παρεξηγήσεις για αυτό. Άλλωστε ποτέ μου δεν κρέμασα, ούτε στην ρεαλιστική, μη διαδικτυακή μου ζωή τα πτυχία, τα βραβεία και τους επαίνους, στους τοίχους. Η καλύτερη επιβράβευση, θαρρώ, κρεμιέται σαν φυλαχτό στο μέρος της καρδιάς.
Να έχεις καλό υπόλοιπο Κυριακής!
Λουσμένη του φεγγαριού σου,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι σε αυτούς...
και
ΜΟΝΟΝ
σε αυτούς...
Και για εσένα μια όμορφη Κυριακή καλή μου. Σε ευχαριστώ!
Scorpios,
ΑπάντησηΔιαγραφήέρχεσαι με τη σειρά σου, να προσδώσεις σε αυτό το κείμενο, εκτός από τον ερωτισμό και την αδρεναλίνη, την "χαμένη" του τρυφερότητα που δεν είχε γίνει λόγος για αυτήν μέχρι τώρα.
Μαζί σου, λοιπόν, σε αυτό. Σε μια τρυφερότητα που εμφιλοχωρεί. Πώς αλλιώς θα μπορούσε όλη αυτή η λατρεία να αγγίξει με το φιλί της, τις μικρούλικες άκρες των ρυτίδων του ματιού;
Σε ευχαριστώ για το νέο συναίσθημα που αποτύπωσες. Καλό υπόλοιπο Κυριακής να έχεις!
Απόψε επιθύμησα να ξαναδώ τη
ΑπάντησηΔιαγραφήκοπέλα με το καναρινή φόρεμα
και τη χαμογελαστή διάθεση…..
Ο έρωτας αρκεί να υπάρχει…
κι ας είναι και στην άσφαλτο
Ρίκη Ματαλλιωτάκη,
ΑπάντησηΔιαγραφήοι πεθυμιές πάντοτε μου προκαλούσαν ένα νοσταλγικό ρίγος, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για εμένα.
Να έρχεσαι... όταν το νιώθεις, να περνάς!
Και ναι, είθε έρωτας να υπάρχει...!
Αρκεί που ήταν μαζί... όπως και αν κατέληγε... Το δέσιμο ήταν αυτό που είχε σημασία για τους δύο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία επιλογή ο έρωτας... με όλα τα ρίσκα του...
Ωραίο τραγούδι. Φιλιά!
Άνεμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι ξέρω καλά την άποψή σου περί έρωτα...
Για χάρη του αποστασιοποιείσαι της αγάπης...
Όσα για τα ρίσκα, ναι, σύμφωνοι. Εκεί θέλει κότσια. Αυτό σου το αναγνωρίζω.
Σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου!
Μου θύμισες τώρα μια ιστορία κιτρινισμένη αληθινή που είχαν γράψει κάποτε σε ένα λεύκωμά μου στο λύκειο και που κάθε βράδυ την διάβαζα κι έκλαιγα. Αλλά δεν ήξερα γιατί ποιο πολύ. Για την δύναμη του μαζί ή για την απώλεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες ζωές ζωντανές δεν γνωρίζουν στάλα αυτού του πραγματικού μαζί;
Αραγε ποιο ειναι η ευλογία;
Σε φιλώ
Φreedula μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε αυτά τα λευκώματα... πόσα τσαλακωμένα σημειώματα κι αποξηραμένα λουλούδια. Αγάπες αγνές κι έρωτες ανολοκλήρωτους. Γιατί έτσι ήτα τότε, τα πιο αθώα χρόνια.
Πολλές ζωές, κι αυτό είναι το κρίμα.
Σε φιλώ κι εγώ, κι ευχαριστώ για τις αναμνήσεις σου.
Δεν το φοβάμαι το "αλλού", κάτι μέσα μου με διαβεβαιώνει, πως όση αγάπη και συναισθήματα τρέφουμε για τους δικούς μας ανθρώπους βρίσκει τρόπο κι εκφράζεται.