3 & ς..ήμερα

Καθημερινά παρατηρεί ζεύγη συντρόφων, ερωτικών ή φιλικών να περπατούν. Άλλοτε πλάι-πλάι, κι άλλοτε πιασμένοι αλλά μπρατσέτα. Με πλεγμένα δάχτυλα ή χωρίς. Με ή δίχως αγκαλιά και κάποτε οι παλάμες να βολεύονται στην πίσω τσέπη ενός τζιν.

Ενίοτε βρίσκει αστεία εκείνα τα χέρια που κρέμονται σαν σε παρέλασης ρυθμό.  

Και είναι και τα γεροντάκια. Μπροστά ο γηραιός κύριος να χαράζει πορεία και πίσω η γηραιά κυρία να ακολουθεί. Βεβαίως υπάρχουν εξαιρέσεις, με ποικίλες αποχρώσεις. Άλλωστε, δεν είναι παρά μια πρόχειρη καταγραφή. 

-Τεμπέλικος, λάου-λάου, αργόπνοος, ταχύς, σβέλτος, αγχώδης, βιαστικός. 

-Συντροφικός, φιλικός, οικογενειακός, παράνομος.

-Ατσούμπαλος, νευρικός, εύθυμος, κοφτός, χοροπηδηχτός, ξένοιαστος. 

-Παιδαριώδης, στιλιζαρισμένος, αδέξιος, σοβαροφανής, αδιάφορος, ερωτικός.

Βηματισμός όπως και να ’χει...

Βαδίζουν. Για πότε βρέθηκε ένα βήμα πίσω της ούτε που το κατάλαβε. Γλιστρά το χέρι. Η αίσθηση του καρπού να την πιέζει μαλακά, στο μέρος της πλάτης της χαμηλά. Πιέζει ξανά τον καρπό στην μέση της. Τα δάχτυλά υπογραμμίζουν την πορεία που είναι να ακολουθήσουν. Καμία λεκτική οδηγία.

Λέξεις όπως δεξιά/περνάς/ευθεία/στρίβεις/αριστερά/απέναντι... δεν αρθρώνονται ποτέ.

-Πρωτόγνωρη αίσθηση. (θα πει)

-Όλοι σε κατευθύνουν με λόγια. Σωστά;

-Σωστά.

-Κανείς δεν σου έμαθε πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι.

-...

-Σωστά; Σωστά.
-...

~ Η αντίληψη των λέξεων θαμπώνει μπροστά στις αισθήσεις. ~

Μουσική επιλογή: Nouvelle Vague ~ Mala Vida