Πετάς μια ατάκα -απλώνω να πιάσω,
σαν γυάλινο βάζο που πέφτει και σπάει.
Λουλούδια και θρύψαλα.
Πώς να τ' αγγίξω;
Φουσκώνουν οι φλέβες. Είναι το αίμα που ρέει.
Θα σπάσουν κι αυτές -είναι που δεν άπλωσες τα θρύψαλα να μαζέψεις.
Όντας χυμένα δάκρυα που πάγωσαν και 'γίναν λεπίδες μικρές.
Εσύ την ατάκα σου πέταξες.
Ξυπόλητος ήρθα,μα δέν τήν φοβίζει,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤήν γυμνή μου πατούσα νά μπει νά πατήσει..
Πάνω στά θρύψαλα στίς σκόρπιες λεπίδες..
να αλλάξω τήν μορφή τους καί νά στίς
κάνω ελπίδες..
Σέ κρυστάλλινο βάζω νά τίς ασφαλίσω..
καί σάν πολύτιμο δώρο από μένα!
ΣΕ ΣΕΝΑ Ν'ΑΦΗΣΩ
σαν σε αργη κινηση... οι λεξεις και οι κινησεις σου, οι λεξεις και οι εικονες σου...οι λεξεις και οι ρωγμες σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως σε βρηκα, κοπελα.
Τα λόγια που δεν κρύβουν σεβασμό σπάνε τις φλέβες, φέρνουν δάκρυα, μα δεν ξέρω αν τ' αξίζουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα
Πρωτόπλαστε, στάσου μια στιγμή να μαζέψω τα σπασμένα... δεν θέλω άλλο αίμα να τρέξει, μήτε δικό μου, μήτε δικό σου καλέ μου, από μια απροσεξία, είναι ανώφελο πια!
ΑπάντησηΔιαγραφήαν ακούς, μονάχα ακούω καλέ μου, και να 'ξερες πόσο μου πήρε να βρω τις λέξεις, αυτές τις λέξεις που χάνονται και παίρνουν άλλη μορφή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες!
Κύριε Δημήτρη, και είναι τα δικά σας σχόλια που μου δείχνουν σεβασμό και νιώθω την παρουσία σας εδώ να με τιμάει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου!
Αγαπημένο μου "πρόσωπο"..μήν μπαίνεις στόν κόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέν ήρθα νά αλωνίσω..
Περαστικός ήμουν καί μέ ευγένεια στόν τόπο αυτόν..ήθελα κάτι νά αφήσω!
Αλλωστε, ξυπόλητος θά ξανα'ρθώ οταν τό αποφασίσω ..
Γιατί, στόν χώρο μιάς ζεστής καρδιάς, μέ υποδήματα,δέν θά τολμούσα νά πατήσω.
Συνέχισε τήν μέρα σου! πρέπει να σέ αφησω...μέ μιά υπόσχεση μαζί να ξαναπερπατήσω.
Νά ερθω πάλι ώς εδω καί νά ξανατολμήσω..μες τήν ζεστή αυτή καρδιά..κάτι νά ξανα αφήσω..
....κι όπως άρχισε σε λίγο να βραδιάζει δεν έμεινε στον κόσμο παρά η θλίψη,η νύχτα κι αυτή η ανάγκη να τα βγάλουμε πέρα στην σκοτεινή ζωή μας....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρωτόπλαστε, να ξανάρθεις καλέ μου, θα σε περιμένω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μου Αναστασία, έχεις δίκιο... "αυτή η ρημάδα ανάγκη να τα βγάλουμε πέρα στη σκοτεινή ζωή μας" με το ταξιδάκι όμως που θα πάμε θα φωτίσει λίγο ε;
ΑπάντησηΔιαγραφή""Καλό ξημέρωμα νά'χεις,όπου καί νά'σαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτάνει να σέ βρεί καλά !""
Συγνωμη που δεν είχαν σχόλια "εκείνες" οι αναρτήσεις...
Μά,κρατούσα στήν χούφτα μου"μικρο πανί με χρώμα μοναδικό πού μέ έμπνευσε..."όταν γράφτηκαν..
καί δέν ήθελα ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ να τίς αγγίξει...
Ήρθα κι εγώ στο σπίτι σου για να σε γνωρίσω, διάβασα το ποιήμα σου ,τα δάκρυα ψυχής μα ..άσε με να σου πω οτι σαν αχτίδα θέλω φως και αισιοδοξία, άνοιξε τα παράθυρα να μπει ο ήλιος της ελπίδας, το νερό πεντακάθαρο , το γέλιο να ρουφήξει το δάκρυ..,οι σκέψεις του μυαλού διάφανες ..η ζωή είναι ωραία όταν το θέλουμε ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα πρωτόπλαστε μου αν και μεσημέριασε κιόλας, και με βρήκε καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχτίδα μου καλώς ήρθες! Και σου υπόσχομαι κυρίως μπόλικο φως θα μπαίνει, μα να... κάποιες φορές κάποιες "ατάκες" μας φτάνουν στα άκρα, όπως ακριβώς εκείνη η δήλωση "δεν θα υπάρχουν παιδιά..." Τι να πεις... λες κι εμείς δεν υπήρξαμε κάποτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ,γιατί αυτό μέ τήν "ατάκα"τό εχω χασει τό νόημα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέτε νά ειμαι μπουμπούνας;;
εεε;;
snif snif..
Όχι-όχι δεν είσαι!!! Λέγαμε με την αχτίδα για μια διαφήμιση ενός ξενοδοχείου στην Κέρκυρα που λέει ότι τα παιδιά στο θέρετρό τους δεν θα είναι ενόχληση για τους θαμώνες "Δεν θα υπάρχουν παιδιά την περιόδο 22 Ιουλίου με 22 Αυγούστου" και είπαμε έλεος!!! Λες και τα παιδιά είναι "κατσαρίδες" όπως πολύ σωστά διατύπωσε η αχτίδα μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήXμμ..κατάλαβα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣέυχαριστώ πού εκανες τόν κόπο νά μου εξηγήσεις.
Ούφ..
Χαίρομαι πού σε βρήκε καλά το ξημέρωμα!
Γιά το δικό μου..θά γραφτεί τό βραδάκι.
Αν σε φέρει ο περίπατός σου πρός τά κεί, θά υπαρχει γιά νά τό διαβασεις
Νά εχεις όμορφο απόγευμα!!
ΔΕΝ είναι κόπος. Ναι όμορφο απόγευμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περάσω...
Καλημέρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο αναπνέουμε τα πάντα μπορούν να αλλάξουν.
"η ατάκα έγινε πολλές μικρές λεπίδες...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι οι λεπίδες αυτές πληγώνουν!!
έχει γεμίσει το σώμα πληγές!!
υπάρχει όμως γιατρικό...
-μπορείς να μου το δώσεις;τον ρώτησε..."
πολύ όμορφο blog!! :) φιλιά!!
Καλημέρα καλό μου ανεμοσκόρπισμα, ναι τα πάντα μπορούν να αλλάξουν! Ανοίγω πανιά -πάντα, όπου, όποτε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες!
Καλημέρα καλή μου αγγελόσκονη, σ'ευχαριστώ. Πολύ όμορφη η συνέχεια που μου έδωσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες!
Kαλημέρα κοπελιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτές οι "συσκευασμένες" φράσεις.
Καλημέρα ανασαιμιά μου, αχ ήρθες και ανασάναμε λιγάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλύτερα μια ατάκα παρά η σιωπή που κοχλάζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα καναρινένια μου:))
Και μετά λες να αφήσεις το μπλογκάρισμα... και 'μένα ποιος θα με λέει καναρινένια μου;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου λες;
Καλημέρα δρομάκι μου!
Δες το e-mail σου καναρινένια μου:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρέχω-τρέχω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερπατώ στα μέρη σου κοπέλα ψάχνοντας τα ίχνη της σκέψης σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓειά σου καναρινένια μου πέρασα ένα βραδυνό πέρασμα έτσι για να μου περάσει η σκασίλα για κάτι που έπαθα πριν λίγο.Τελικά τα μπλοκ είναι το πραγματικό γκρουπ θέραπι, φιλάκια !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ περπατάς στα μέρη μου καλέ μου diage αλλά εγώ έχω χάσει εντελώς τα ίχνη σου... Κι όλο περιμένω τον diage να πάρει σάρκα και οστά αλλά που...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλύτερο αχτιδούλα μου! Πάει η σκασίλα τώρα, αυτό ήταν πέρασε... και το σάββατο μην με ξεχνάς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκοπελα με καναρινι φορεμα..ενα φιλι καλημερας σου στελνω να κρυψεις κατω απο το δαντελωτο γιακαδακι σου..
ΑπάντησηΔιαγραφή:)))*
Καλημέρα φεγγαραγκαλιά μου, σ'ευχαριστώ για το φιλί κι ανταποδίδω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφοι στίχοι κιτρινοφορεμένο κορίτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι είναι,
κι αν είν' οι ατάκες κοφτερά
γυαλιά, μην σε φοβίζουν
χαράζουν πάντα πιο πολύ
αυτούς που τις σκορπίζουν.
Τις καλημέρες μου!
"Χαράζουν πάντα πιο πολύ αυτούς που τις σκορπίζουν"
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, σ' ευχαριστώ!
Καλώς ήρθες! Τις καλημέρες μου και καλησπέρες μου επίσης!
Ετσι γινεται..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεταει ο καθεις την ατακα του κι οποιον παρει ο Χαρος..
Πρεπει να προσπαθουμε να την πιασουμε?
Γιατι να πληγωνομαστε αντι άλλων?
παραξενα παραγματα..!
Καλώς την νίνα μας που με έκανε και γέλασα!!! Ακριβώς όπως τα λες "όποιον πάρει ο χάρος"
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια γλυκιά καλημέρα!
Kαλημέρες και χαμόγελα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ευχάριστη έκπληξη ήταν αυτή Σπεραντσούλα μου!!! Και χαμόγελα κιόλας; Ουάου...! Καλημέρες πολλές-πολλές και φρέσκιες και δροσερές όπως εσύ και χαμόγελα μεγάλα μέχρι τα αυτιά και γέλια τρανταχτά!!! Και πολλά-πολλά άλλα...!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι η παράσταση συνεχίζεται....
ΑπάντησηΔιαγραφήμε άλλες ατάκες... πρέπει να είσαι σε εγρήγορση, θα το εισπράξεις το χειροκρότημα, μα πιο πολύ θα το νιώσεις!
Χαίρομαι που σε βρήκα κοπελιά με το καναρινί σου φόρεμα!
Καλό βράδυ και καλό σ-κ!
"όποιος αγγίζει τα ξυράφια
ΑπάντησηΔιαγραφήθα κοπεί
κι όποιος ξεχνιέται μέσα του
δεν επιστρέφει"
Καλώς σε βρήκα συνονόματη(!)
με ένα τραγούδι (αμετανόητος κούκος)
Καλή μου κόκκινη ομπρελίνα, σ'ευχαριστώ για τα όμορφά σου λόγια και για τις πολύτιμες οδηγίες σου! Εγώ χαίρομαι που σας ανακάλυψα κι εσένα και το δρομάκι... Καλό τριήμερο να έχουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς μου ήρθες!
κι επειδή ένας Κούκος δεν φέρνει την άνοιξη...(συμφωνείς;) πολύ χαίρομαι που είμαστε δύο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς μου ήρθες!
Πολύ γλυκιά χειρονομία το τραγούδι που μου άφησες σ'ευχαριστώ!
Μια καλησπέρα να σ΄αφήσω
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι την ατάκα, στην χρωστάω
Να την περιμένεις...
Φιλί
Τα κατάφερες:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο καναρινένια μου!
Σε φιλώ γλυκά,σου εύχομαι να περάσεις όμορφα το Σαββατοκύριακο.
Καλή μου anima,
ΑπάντησηΔιαγραφήανυπομονώ να ακούσω την ατάκα που μου "χρωστάς"...
Καλώς μου ήρθες!!!
Καλό μου δρομάκι, να 'ρθεις, σε περιμένω γρήγορα, γιατί ολοκληρώθηκε η έκπληξη που σου έταξα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ευχαριστώ μου είναι αμέτρητα, χωρίς βοήθεια δεν θα τα κατάφερνα ποτέ.