— Α! Πώς και με θυμήθηκε;
"Έχω κάτι στο νου μου", είπε.
— Αλίμονο.
"Θα σε πάω κάπου που δεν πατάει χρόνος."
— Εντάξει, Ιούνη. Σε πίστεψα.
"Έλα, πριν σε προλάβει ο Ιούλης."
— Ο Ιούλης ξέρει δρόμους με σκιά από συκιές και νύχτες που δεν τελειώνουν.
"Κι εγώ μυρίζω γιασεμί και σκέφτηκα ότι απόψε σου πρέπει παρέα."
— Ο ένας μυρίζει γιασεμί. Ο άλλος υπόσχεται γιορτή. Κι εγώ... δε ζω παρά για τον Αύγουστο.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
Κι αν σε πήρε ο Ιούνης απ’ το χέρι,
κι αν σε φίλησ’ ο Ιούλης σιωπηλά,
έχω εκείνο που γεννιέται μες στ’ αστέρι,
έχω εκείνο που ποθείς παντοτινά.
Αυτό το τραγούδι το ερωτεύτηκα με το πρώτο άκουσμα.
Αυτό το τραγούδι το αξιώνω δικό μου.
Σα γενέθλιο δώρο, για το κεράκι που φέτος δεν έσβησα
και τα γενέθλια του φαυγαλέου Απρίλη που δε γιόρτασα.
Για εκείνη την Καναρινένια του 2008 —
τότε που ήταν ακόμη αθώα.
Μεγάλωσε. Έχασε την αθωότητά της.
Αλλά όχι και το κοκκινάδι της ζωής.
Όχι τη γνώση πως, κάθε αυγή, κάθε αύριο,
είναι μια ευκαιρία να ξαναγράψεις την ιστορία σου απ’ την αρχή.
Δεκαεπτά χρόνια μετά…
είμαι εδώ.
Και σας αγαπώ.
Όλους. Παρόντες και απόντες.
Είστε κομμάτια της ζωής μου —
κι όταν νιώθω λύπη ή χαρά,
θέλω να βρίσκομαι εδώ.
Με όλους εσάς.
Τους δικούς μου. Τους αγαπημένους.
Αγαπητή φίλη, με αγγίζει πολύ και με συγκινεί η γραφή σου και το άνοιγμα της καρδιάς σου. Είμαστε εδώ ναι σε μια κοινότητα ανοιχτή, που αφουγκράζεται τα καρδιοχτύπια ενός του άλλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
Giannis Pit.,
Διαγραφήσε ευχαριστώ, φίλε μου. Τα λόγια σου με συγκίνησαν.
Είναι σπουδαίο να νιώθεις πως κάποιοι άνθρωποι νιώθουν αυτά που γράφεις, όχι απλώς τα διαβάζουν.
Χαίρομαι που είσαι εδώ. Να είμαστε καλά, να μοιραζόμαστε.
Καλό σου βράδυ!
Πάντα με εξαίρετες εμπνεύσεις, καλή μου.
ΔιαγραφήΠερνούν πράγματι τα χρόνια, δεν υπάρχει τρόπος να νικήσουμε στο «παιχνίδι» αυτό, όμως η αθωότητα δε φεύγει ποτέ, είναι ο τρόπος της ψυχής μας αυτός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το πέρασμα του χρόνου καταλαβαίνουμε απλά πως είναι διαφορετικές οι βάσεις του κόσμου αυτού, διαφορετικός ο τρόπος των γύρω μας ανθρώπων, ακόμη και των πιο κοντινών.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, εκείνη η αθωότητα είναι που κρατάει τις ισορροπίες μας, διαφορετικά θα μας είχε παρασύρει το κύμα της ζωής, το κύμα των προβλημάτων της.
Είναι αυτή που μας βοηθά και συγχωρούμε ακόμη…
Ήχος Πλάγιος. Μόνος...,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν πραγματικά ισχύει αυτό που αναφέρεις για την αθωότητα ή είναι η δική μου ανάγκη να συμφωνήσω με αυτήν την άποψη. Όπως και να 'χει, έχει ένα βάλσαμο πολλές φορές ο λόγος σου και με βοηθά να αντιληφθώ μια άλλη θέαση των πραγμάτων. Σε ευχαριστώ για αυτό.
"Είναι αυτή που μας βοηθά και συγχωρούμε ακόμη…" Μεγαλώνουμε και δυσκολευόμαστε κάποτε να συγχωρούμε ή Πληγωνόμαστε και δυσκολευόμαστε ... δε ξέρω που γέρνει περισσότερο η ζυγαριά.
Καλό βράδυ!
Καλησπέρα καλή μου φίλη με τις όμορφες σκέψεις σου. Αλλάζουν οι εποχές και πλέον πράγματα, που ίσχυαν και υπήρχαν από παλιά, απλά τώρα φαίνονται περισσότερο. Αυτό συμβαίνει. Τώρα απλά είναι πιο εμφανή, κάποτε ήταν κρυφά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες οι καλοκαιρινές στιγμές και σκέψεις σου.
Την καλησπέρα μου με μια μεγάλη αγκαλιά.
Giannis Pit.,
Διαγραφή"Αλλάζουν οι εποχές και πλέον πράγματα, που ίσχυαν και υπήρχαν από παλιά, απλά τώρα φαίνονται περισσότερο."
Το ακούω αυτό που λες, αν όχι τότε είχαν φροντίσει για εμένα να είμαι πολύ καλά προστατευμένη μέσα σε μία φούσκα. Και δεν είναι κακό να ζεις μέσα σε μία τέτοια, το αντίθετο, κάνεις απίστευτα ταξίδια και δεν ενοχλείς κανένα. Το κακό είναι όταν έρχεται κάποιος με βελόνι στα δάχτυλα και σου σκάει τη φούσκα αλλά δεν έχει φροντίσει να σε κρατήσει στα χέρια του κι έτσι προσγειώνεσαι ανώμαλα. Καλό βράδυ φίλε μου!
ζηλευω το καλοκαιρι σου
ΑπάντησηΔιαγραφήτον απριλη σου
τα κοκκιναδια σου
το γιασεμι σου
τα δεκαεπτα σου χρονια
κι εμεις σε αγαπαμε
Velvet,
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπημένε V, δε θέλω να τελειώσει το καλοκαίρι.
~Summertime in Prague · Panagiotis Kalantzopoulos · Elli Paspala
ο Αυγουστος υπαρχει για να γενναει ιστοριες
ΑπάντησηΔιαγραφήπου δε θα γινουν ποτε πραγματικοτητα.....*
μην τον πιστευεις...
morfeas,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε πιστεύω. Συμφωνώ. Σκέφτομαι όμως και το άλλο, αν πάψουν ακόμη κι αυτές... οι -έστω- ιστορίες, δε σου μένει και τίποτα...
Σε ευχαριστώ για την παρουσία σου εδώ.