Κι εσύ; Που χωράς μέσα σε όλα αυτά;
Βόλτα που πήγε(ς) - checked
Καφές που δεν ήπιε(ς) – not checked
Μήνυμα που δεν έστειλε(ς) – not checked
Φωτογραφία από παλιές στιγμές – checked
Τηλεφώνημα που είσαι σχεδόν σίγουρη πως είναι αυτός - checked
Φαντάσου τη σακούλα να γεμίζει με όσα- not checked- το μήνυμα που δεν έστειλες, τις λέξεις που δεν είπες, τα όνειρα που αλλιώς τα ονειρεύτηκες. Αυτά είναι τα πράγματα που μένουν έξω από τη ζωή σου, παλιά ξεχασμένα απορρίμματα σκέψης και συναισθημάτων.
Η μεγάλη μαύρη σακούλα. Μέσα της έχεις ακουμπήσει ό,τι - checked - σαν υπενθύμιση πως κάποιος (ή κάτι) σε έχει νοιαστεί, φιλήσει, ιδρώσει. Μέσα το κυπαρισσί φανελάκι του από τις παλιές στιγμές – ένα κομμάτι παρελθόντος που κουβαλάς ζωντανό.
Όσο μεγαλώνει η σακούλα, τόσο περισσότερα -not checked- στοιβάζονται μέσα: τα όνειρα που άφησες ατάραχα. Μα τα -checked- πράγματα – αυτός ο καφές που ετοιμάζεις πρωί-πρωί, η φωτογραφία του να σου χαμογελά, ό,τι κρατάμε ζωντανό, ό,τι θυμόμαστε ή χρησιμοποιούμε καθημερινά - είναι οι μικρές άγκυρες που κρατούν τη μνήμη από το να καταρρεύσει πλήρως.
Κι έτσι η σακούλα, η “μεγάλη μαύρη σακούλα” -προχωρά μαζί μας. Στο τέλος, μένει η ερώτηση: πόσα ακόμα “not checked” θα χωρέσει πριν σκιστεί; Εσύ; Τι θα έβαζες μέσα σε αυτήν τη σακούλα;
Μουσική επιλογή: Τρύπες ~ Δε χωράς πουθενά
Πικρόχολες σκέψεις, δύσκολα βιώματα, αναπάντητα ερωτήματα. Μια θλίψη γεμάτη "γιατί" και μαραμένα όνειρα, που έμειναν στη μέση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω και εύχομαι ο νέος προορισμός να είναι πιο καθαρός, με περισσότερες ανάσες και διάθεση.
Τις ευχές μου, καλή μου φίλη για κάθε τι καλύτερο.
Giannis Pit,
Διαγραφήσε ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου, φίλε μου. Τα διάβασα και ένιωσα ότι με βλέπεις – κι αυτό έχει αξία. Δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για αυτά που σκέφτεσαι, είτε σε βαραίνουν είτε όχι, ούτε να τα βάλεις σε τάξη. Και μερικές φορές επάνω στη γραφή διατυπώνεται κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που είχες ως σκέψη ή ως συναίσθημα, και είναι μια μικρή αποκάλυψη ακόμη και για εσένα τον ίδιο. Σου έχει τύχει; Εμένα πολλές φορές.
Να είσαι καλά επιθυμώ. Εύχομαι να συναντιόμαστε αληθινά, χωρίς προσποιήσεις. Μόνο με αυτό που είμαστε. Καλημερένια!
Ναι, να συναντιόμαστε εδώ σε χώρους ανοιχτής καρδιάς. Οι προσποιήσεις είναι ιδιοτελείς και δεν συνάδουν με την ποιότητα του σπιτικού σου.
ΔιαγραφήΦυσικά και μου έχει συμβεί να διατυπώνω κάτι εντελώς διαφορετικά από αυτό που είχα σαν σκέψη.
Την καλησπέρα μου.
Giannis Pit.,
Διαγραφήθα ευχηθώ ένα όμορφο βραδινό και θα περάσω "να σε δω στο σπιτικό" σου που έχω καιρό!
Οιμικρες αγκυρες κρατουν
ΑπάντησηΔιαγραφήστην μνημη μας ολα εκεινα που ζησαμε
απο τις θαλασσες που μας διασχισαμε
και τα λιμανια που αγκυροβολησαμε
---------------
απο την σακουλα δεν πεταμε τιποτα
βαζουμε το χερι και τραβαμε τις θυμησες
----------------
ναξερες ποσα not checked
καιδεν εχω τοσο μεγαλη σακουλα
-----------
τοτραγουδιδενμουαρεσεκαθολου
-------------
εδω υπαρχουν ολα
Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας- Το δωμάτιο
Velvet,
ΑπάντησηΔιαγραφήτοτραγουδιδενμουαρεσεκαθολου
-------------
πόσο μου άρεσε που ήσουν ειλικρινής. Αυτό, να ξέρεις, σε κάνει ακόμα πιο συμπαθητικό -και ναι, με έκανες να γελάσω!
Δίκιο έχεις. Από τη σακούλα δεν πετάμε τίποτα. Μερικές φορές, όταν βάζεις το χέρι και τραβάς τις αναμνήσεις, πιάνεις κι εκείνα τα μικρά κομμάτια που... όχι ότι δεν ήξερες πως είχαν μείνει πίσω, αλλά να… πώς να τα βάλεις ξανά πίσω; Όλα εκεί, περιμένουν τη στιγμή τους για να βγουν ξανά. Και κάπως έτσι, γίνονται κομμάτι της ιστορίας μας.
Δε θυμάμαι να έχω ακούσει το συγκεκριμένο τραγούδι των "Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας- Το δωμάτιο", αλλά κάπως γίνεται κάθε φορά και με τις μουσικές σου επιλογές είσαι εύστοχος. Σε ευχαριστώ. Και μιας και μιλάμε για τραγούδια σου στέλνω το τραγούδι της ημέρας: "Λαυρέντης Μαχαιρίτσας – Μια μέλισσα τον Αύγουστο". Κατά το "εκτός τόπου και χρόνου" το συγκεκριμένο είναι "εκτός χρόνου" (δλδ εποχής) αλλά εντός τόπου (του μέσα μου).
Καλημερένια V!
Εκείνα που κάποτε ονειρευθήκαμε, που κάποτε ελπίσαμε, τα άπειρα ταξίδια μας που αποδείχθηκαν δίχως προορισμό, οι ώρες, οι μέρες, τα χρόνια που περάσαμε εγκλωβισμένοι σε κάτι ξένο, οι σιωπές, οι παύσεις της καρδιάς μας, τα δάκρυα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα δάκρυα…
Ένα βουνό που μας συνοδεύει είναι, και λειτουργεί σα φίλτρο, σαν υπενθύμιση για αυτό που γίναμε ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα και μάθαμε να γεμίζουμε εκείνο το μικρό κουτί που τελικά απομένει με όσα πραγματικά αξίζουν και φωλιάζουν μέσα μας.
Μικρό κουτί, κουτάκι ενίοτε, αποσκευή του ενός χεριού, και η ζωή…
Η ζωή, μέρα με τη μέρα, όπως της πρέπει, γιατί άλλα είναι εκείνα που θέλουμε και πάντα αλλιώς μας τα φέρνει.
Μέρα με τη μέρα, με τους καινούργιους ανθρώπους, τις νέες καταστάσεις, με τους παλιούς ανθρώπους σε νέες βάσεις…
Μέρα με τη μέρα…
Ήχος Πλάγιος. Μόνος...,
ΔιαγραφήΤα "ταξίδια δίχως προορισμό" είναι συχνά και τα πιο καθοριστικά – μας μαθαίνουν πού δεν θέλουμε να επιστρέψουμε.
Οι "σιωπές" και οι "παύσεις της καρδιάς" είναι εκείνες οι στιγμές που δεν ξέρουμε καν αν προχωράμε ή αν απλώς αντέχουμε.
Κι ύστερα τα "δάκρυα"… είναι απόδειξη πως ακόμη νιώθουμε, έτσι δεν είναι;
Το "μικρό κουτί" όσο περνά ο καιρός γίνεται η πιο σπουδαία αποσκευή μας.
Μέρα με τη μέρα. Με ανθρώπους που αλλάζουν θέση στη ζωή μας. Με εμάς να αλλάζουμε μορφή μέσα στο χρόνο. Σ’ ευχαριστώ που μου έδωσες αφορμή να σταθώ για λίγο σ’ αυτά.