Για να ακούσεις το καινούργιο ηχητικό πήγαινε στο Youtube στο κανάλι μου Kanarinenia's Chronicles ή αλλιώς κάνε κλικ στο σύνδεσμο που θα βρεις κάτω από την εικόνα.
Η αίσθηση της απομόνωσης και της ηρεμίας που προσφέρει ο φάρος είναι μοναδική, σαν ένα τραγούδι από την ανέμελη φωνή της θάλασσας. Ιδιαίτερα όταν αισθάνεσαι την ανάγκη να ξεφύγεις από τον πλήθος, από την ασταμάτητη ροή των ανθρώπων και των συμβάντων. Η επιθυμία να διατηρήσεις έναν προσωπικό χώρο, απαλλαγμένο από την πίεση και την προσδοκία των άλλων, είναι σαν την ανάσα μιας γοργόνας. Υπάρχουν γοργόνες άραγε;
Η παρέμβαση και η ανακάλυψη από κάποιον άλλον σε αυτόν τον προσωπικό κόσμο μπορεί να είναι σαν ένα άγγιγμα στην αθωότητα του ονείρου. Και τότε νιώθεις πως χάνεις τον έλεγχο του χώρου που θεωρείς δικό σου, σαν να αφαιρείται ένα κομμάτι γης κάτω από τα πόδια σου. Κι εκείνη η έκκληση να μην επισκέπτεται κανείς τον φάρο σου είναι μια ανάγκη για ιδιωτικότητα, μια επιθυμία να ανακτήσεις την αρμονία με τον εαυτό σου, μακριά από το θόρυβο και την αναστάτωση του κόσμου.