Κι ο φόβος αλήτης είναι.
Κι ο πόνος, αλήτης κι αυτός.
Πώς μου ζητάς δίχως αυτούς να σεργιανίσω;
Κι ο πόνος, αλήτης κι αυτός.
Πώς μου ζητάς δίχως αυτούς να σεργιανίσω;
Σοκάκια του χθες.
Πλατείες του αύριο.
Ο πεζόδρομος των παιδιών.
Καλντερίμια των ρομαντικών.
Σε περιμένουν να τα βαδίσεις.
Πλατείες του αύριο.
Ο πεζόδρομος των παιδιών.
Καλντερίμια των ρομαντικών.
Σε περιμένουν να τα βαδίσεις.
Άπνοια. Ζέστη. Ο τόπος ξερός. Τα μέλη μουδιάζουν. Ασφυκτιούν. Σε ένα παγκάκι. Κάθομαι. Χθες δεν ήταν που περίσσεψε μισό λεμόνι από την μαρουλοσαλάτα; Το παίρνω. Στύβω τον ήλιο. Στάζει πάνω στο κεφάλι μου. Φυλλωσιές ψάχνω. Το πράσινο γκοφρέ του νηπιαγωγείου προθυμοποιείται. Ξεφεύγει το ψαλίδι. Πλατανόφυλλα. Βαραίνει το κεφάλι. Ο τόπος βράζει. Ανασαίνω. Τα κουμπιά της ζακέτας ανοίγουν. Λευκό φανελάκι. Η ζακέτα πρώτα διπλωμένη στα δύο, μετά στα τέσσερα, ξεκουράζεται στα γόνατα. Ο ήλιος γλύφει τους ώμους.
υ.γ.
όταν φοβάσαι
κι όταν πονάς
αλήτης γίνε
-κοίτα με βγήκα σεργιάνι-
Μουσική επιλογή: Alexander Rybak ~ Fairytaile
αλήτες να γινόμαστε γλυκειά μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήαλήτες στο σεργιάνι μήπως και τα μάθουμε όλα...
μήπως και τα ξεχάσουμε όλα...
και τα γράψουμε πάλι απ' την αρχή...
καλό σου βράδυυυυ!
Θα έρθω να αλητέψουμε μαζί.. Να σεργιανίσω κι εγώ λιγάκι.. Μόνο που εχώ θα τη φοράω τη ζακέτα... Κρυόπλασμα από μικρή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σου και φιλί γλυκό.
όταν φοβάσαι
ΑπάντησηΔιαγραφήκι όταν πονάς
αλήτης γίνε
-κοίτα με βγήκα σεργιάνι-
Νομίζω πως τα είπες όλα μικρή μου….
Να θυμάσαι:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Υπάρχουν τουλάχιστον 2 άνθρωποι σ'αυτόν τον κόσμο που θα πέθαιναν για σένα.
2. Τουλάχιστον 15 σ'αυτόν τον κόσμο σ'αγαπούν με κάποιο τρόπο.
3. Ο μόνος λόγος που κάποιος μπορεί να σε μισήσει είναι επειδή θα ήθελε να είναι σαν κι εσένα.
4. Ενα χαμόγελό σου μπορεί να φέρει ευτυχία ακόμα και σε κάποιον που δεν σε συμπαθεί.
5. Κάθε βράδυ τουλάχιστον 1 άνθρωπος σε σκέφτεται πριν κοιμηθεί.
6. Είσαι ο κόσμος ολόκληρος για κάποιον.
7. Είσαι μοναδικός και ξεχωριστός άνθρωπος.
8. Κάποιος που μπορεί να μην τον ξέρεις καν, σε αγαπάει.
9. Ακόμα και όταν κάνεις το μεγαλύτερο λάθος, κάτι καλό βγαίνει από αυτό
10. Όταν σκέφτεσαι ότι όλος ο κόσμος είναι εναντίον σου, ξαναρίξε μια ματιά
11. Πάντα να θυμάσαι τους επαίνους που δέχεσαι και να ξεχνάς τις προσβολές.
Αν λοιπόν είσαι αγαπημένος φίλος, στείλ'το σε όλους, ακόμα και σ'αυτόν που σου το έστειλε.. Αν το λάβεις πίσω τότε πραγματικά σε αγαπούν.
Και πάντα να θυμάσαι...
όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια. ζήτα τεκίλα και αλάτι.
και κάλεσέ με να έρθω!
Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια... Δεν τους βλέπεις πάντα, αλλά ξέρεις οτι υπάρχουν.
Τεκίλα -
Όταν γύρω όλα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνθλίβουν το εγώ σου ...
δραπέτης του εαυτού σου γίνε !!!
όταν φοβάσαι
ΑπάντησηΔιαγραφήκι όταν πονάς
αλήτης γίνε
-κοίτα με βγήκα σεργιάνι-
Υπέροχο!!!!!!!!!!
Φιλιά πύρινα μικρή μου!!!
Christine, ξωτικό μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήπρώτη καλημερένια σε 'σενα!
Παρά τις σκέψεις τόσων ημερών, απολάμβανα τη σιωπή μου. Ώσπου, αφορμή στάθηκε τούτο το μουσικό κομμάτι "Fairytale" με το οποίο ο Alexander Rybak (για όσους δεν ξέρουν) εκπροσωπεί την Νορβηγία στο θεσμό της Eurovision.
Λοιπόν αυτό το παιδί με το βιολί του με ενθουσίασε. Η αλήθεια είναι πως μου έβγαλε κάτι κι από τον αδερφό μου. Βιολιστής "της στεγης" το καμάρι μου.
Συνειρμοί... με παρέσυραν σ' ένα εξουθενωτικό γιορτάσι αναμνήσεων, τόσο όσο και τα βήματα αυτού του χορού.
Ήχοι που σε παραπέμπουν να σουρτουκέψεις. Να πετάξεις τα τακούνια στην άκρη, μαζί με το υφάκι της καλοβαλμένης, και να τσαλαβουτήσεις στα κρύα νερά ενός ποταμού. Να τρέξεις σε φαράγγια μέχρι που να νομίσεις πως θα σπάσει η καρδιά σου από το βάρος της ευτυχίας. Μέχρι που να ακούσεις την ηχώ σου να φωνάζει είμαι πλήρης κι ευτυχής!
Λίγες από τις αισθήσεις μου...
Γιατί να ξεχάσουμε; Είθε όχι! Μα, σε ό,τι τέλειωσε μενταγιόν να το κάνουμε στου στήθους το αναφιλητό. Πώς αλλιώς θα γράψουμε πάλι από την αρχή;
Να έχεις μια συναρπαστική ημέρα!
Jacki μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήακούς μουσική; Είναι που σας την χρωστούσα από τις προάλλες, ξέρεις εσύ!
Έλα σε περιμένω.
Αλήτισσες να αναμοχλεύουμε τον κόσμο των ψευδαισθήσεων και των ανερευνημένων καταδύσεων στα έγκατα του "εμείς". Παραβάτες στη συμπεριφορά του "εγώ" κι οπισθοδρομικές στην κατακραυγή του "εσύ".
Όσο για την ζακέτα, πάρε την, σαν νιώθεις ασφάλεια. Μα αφόρετη θα μείνει, πυρπολημένες από το σεργιάνι μας. Σε περιμένω, μην αργείς.
Αναστασία μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήο φόβος δεν είναι τίποτα άλλο από μια ειμαρμένη, κι ο πόνος, ειμαρμένη κι αυτός. Παράμετροι φθηνοί (ή έστω έτσι θα έπρεπε να είναι) πλάι στην ευτυχία ή το κυνήγι της.
Θα ήθελα να αφήνω εσάς να αποκρυπτογραφείτε τις λέξεις, το μουσικό ηχόχρωμα αλλά και τις εικόνες, που πίστεψέ με δεν είναι διόλου τυχαίες κάθε φορά.
Για κοίταξε πως ένα καρφί βαστάζει το λευκό λουλούδι. Φόβος και πόνος τα καρφιά μας, κι ίσως μόνο αυτά μπορούν να βαστάξουν το λευκό της ψυχής μας, πώς αλλιώς;
Συναρπαστική να είναι η ημέρα σου!
Ποντικάκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκτός από τα νούμερα 7 κι 9 όλα τα υπόλοιπα νούμερα αναφέρονται σε έναν άνθρωπο μέσα από το πρίσμα κάποιου άλλου ανθρώπου, ως προς τον τρόπο υπόδειξης αγάπης-συμπεριφοράς...
Μου αρέσει αυτή η επέκταση του θέματος, παρότι η προσδοκώμενη από μέρους μου σύσταση και προτροπή ήταν ως προς την αδιαφορία όλων των εξωτερικών εμποδίων που λειτουργούν ως τροχοπέδη. Συμπεριλαμβανομένου και η μοχθηρία (ή ενδεχομένως ακόμη και καλοσύνη) των συνανθρώπων.
Μια τάση φυγής ως προς την εξερεύνηση του όλου, ανεξάρτητη από την προσκόλλησή μας είτε στις μικρότητες, είτε στις ανασφάλειες μας ως προς την εκδήλωση λατρείας των άλλων.
"7. Είσαι μοναδικός και ξεχωριστός άνθρωπος.
9. Ακόμα και όταν κάνεις το μεγαλύτερο λάθος, κάτι καλό βγαίνει από αυτό."
Αξίζει να τα κρατήσουμε στην μνήμη μας.
υ.γ. Φρέσκοι λεμονανθοί στη σοφίτα μου. Βάζω το αλάτι της ζωής, βάζεις την τεκίλα; Έλα να τα πιούμε!
Side21 μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα πιο πάνω σχόλιά μου, άφησα το τραγούδι πρωταγωνιστή των εξορμήσεων της ψυχής και της σόλας.
Αυτό με/μας καθιστά (ή τουλάχιστον έτσι θα το 'θελα) δραπέτη του εαυτού μου/μας! Όσο κι αν μοιάζει ο φόβος κι ο πόνος ισοβίτης.
Καθετί που συνθλίβει το εγώ μας, όσο παροδικό ή μόνιμο κι αν είναι πάντα υπάρχει μια χαραμάδα, έτσι δεν είναι φίλε μου; Καμιά φορά το να σφαλίζουμε την ολότητά μας μέσα σε τετράγωνες κατασκευές δεν αποτελεί τη λύση του προβλήματος, άλλοτε πάλι ίσως και να είναι η καλύτερη επιλογή.
Η ζωή είναι έξω στους δρόμους. Πρέπει πάλι να δώσουμε περιεχόμενο στη λέξη γειτονιά, πλατεία, φίλος, σύντροφος, εραστής, δάσκαλος, μαθητής...
Μάθαμε να αρκούμαστε στα μισά και το χειρότερο στα υποκατάστατα. Εικονικές αγκαλιές, διαδικτυακά φιλιά. Ο εαυτός μου δεν εξαιρείται, ασφαλώς.
Φίλε μου, "πάμε πλατεία;"
Προμηθέα Δεσμώτη,
ΑπάντησηΔιαγραφήπαίρνω το επίθετο που μου άφησες και το μετατρέπω σε ουσιαστικό. Υπεροχή.
Υπεροχή έναντι του φόβου και του πόνου. Υπεροχή έναντι των κελευσμάτων για αδρανοποίηση.
Πέρα όλων των άλλων η φύση συνωμοτεί με τούτο το σεργιάνι. Οργιάζει ξέχειλη από των ανθών τα χρώματα. Ερωτοτροπεί καρποφορώντας φρούτα και χυμούς της άνοιξης, που βρίσκεται στο ζενίθ της, κι ενός πρώιμου καλοκαιριού.
Ποιος μπορεί να αντισταθεί σε τούτο το ήλιο που πυρακτώνει τα ένστικτα μας;
Κέρινα φιλιά τα δικά μου, μέχρι να λιώσουν στου ήλιου τα καμώματα.
Θα γίνεις αλήτης λοιπόν... Θα γίνεις φόβος και πόνος... Και θα κάνεις τσάρκα αλήτικη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσέχεις τα στενά. Τα τούβλα τα παλιά είναι τα πιο αιχμηρά... Να προσέχεις και σένα γιατί ο πόνος δε φτιάχτηκε να αντέχεται...
Φιλάκια...
Κι εμένα μ'αρέσει να γίνομαι αλητάκι και να σεργιανώ... και ας έχει αυτό το σεργιάνι και πόνο και φόβο! Όλα αξίζουν σ'αυτή την ζωή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τραγούδι που έβαλες μου αρέσει κι εμένα πολύ!
Φιλιά πολλά πολλά φιλεναδίτσα μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα Καναρινένια !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι μπράβο , να λιάζεσαι, , να σεργιανίζεις , να βρίσκεις δρόμους και διαδρόμους να προχωράς , τρόπους να χαμογελάς !!
Άντε , νομίζω ένα κοχυλένιο ταξιδάκι με αύρα θαλασσινή είναι ότι πρέπει , μαζί με φιλικά άσπρα κοχύλια !!
Να το ετοιμάσω το βαλιτσάκι σου?? Τι λες??
Να ρωτήσω κάτι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφετε όλοι σας πολύ συγκινητικά ή εγώ είμαι κάπως;
Καληνύχτα!
Καιρό είχες να μας ταξιδέψεις με τις σκέψεις σου που εκφράζονται τόσο όμορφα... Καλώς μας ήρθες και πάλι, ραντεβού στις 28 στην πόλη σου γλυκιά μου! Αυτή τη φορά ελπίζω να σε "χορτάσω"!
ΑπάντησηΔιαγραφήπονος και φοβος...
ΑπάντησηΔιαγραφήεννοιες τοσο κοντινες που θαρρω η μια γενναει την αλλη και το αντιθετο...
και ναι αλητευεις...
αλλα δεν ξερω που τελικα καταληγεις σαν κουραστεις απο τουτο το σεργιανι...
και ποσο πολυ φοβαμαι οτι θα πονεσω αλλη μια φορα...και ποσο αντεχεται τελικα αυτο...;
Υ.Γ ωστε αυτο ειναι το τραγουδακι...;ειχες δικιο ψυχουλα ειναι οντως πολυ πολυ καλο...
πολλα νεραιδενια φιλακια με την αγαπη μου!
χαρηκα τοσο...αληθεια!
Πέρασα και από εκεί, κάτι φωτεινό καθότανε σ’ ένα από τα παγκάκια του βουνού, δεν έδωσα σημασία στην αρχή. Προσπέρασα, μα άρωμα χρυσάνθεμου…., λέω, τέτοια εποχή παράξενο, παράξενο ένα γλυκό μεθυστικό άρωμα ξεχασμένου παραμυθιού .Είναι πανέμορφη σαν παραμύθι αλλά αυτό το παραμύθι δεν σου ανήκει σιδερά για αυτό, πάρε το μπλε σου από πάνω της δεν χιάζετε να φτιάξεις πράσινο μαζί της , κοίταξε υπάρχει πολλή πράσινο ακόμα γύρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και να έχει ,είδες δούκισσα μου ,τα παραμύθια δικαιώνονται πάντα. Γιατί όλοι μας τα κουβαλάμε, τα έχουμε, μέσα μας. Χαιρετίσματα και τα σέβη μου στον μικρό λόρδο.
Άνεμε, παλιέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι πόσο θα ήθελα αυτό το β' ενικό που χρησιμοποιείς, αναφερόμενος σε εμένα, να το κάναμε α' πληθυντικό.
Λόγια που γράφτηκαν όχι αποκλειστικά για εμένα, για τούτο και η παράκλησή μου.
Όπως επίσης, εκείνον τον μέλλοντα, πόσο θα ήθελα να επέμβω και να τον μετατρέψω σε ενεστώτα. Είδες; Ακόμη αυθαιρετώ κι επεμβαίνω στο λόγο σου.
υ.γ.1 Ο πόνος δεν ξέρω γιατί φτιάχτηκε, ίσως, λέω ίσως για να απολαμβάνουμε και να δεχόμαστε με εκτίμηση τις στιγμές ευτυχίας.
υ.γ.2 Καλή θέαση, όπως και καλή επιτυχία στον δικέφαλό σου...
Ρηνιώ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήξανθό μου αλητάκι, ωραίο το σεργιάνι μας. Το δίχως άλλο, όλα αξίζουν στη ζωή. Αλλά το καλύτερο δεν σου το είπα! Ωραία στάση πόνο-απαλλαγής μου μετέδωσες τις προάλλες, κι ας μην σου το είπα.
Είδες το τραγούδι φιλενάδα; Έμαθα πως ήρθε πρώτο... γιατί η αλήθεια είναι πως eurovision δεν είδα. Σουρτουκεύω λέμεεε...
Φιλιά κατακόκκινα, επηρεασμένα από το χρώμα του ρούχου σου που τόσο σε φώτιζε!
Αθηνούλα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήόλα όσα με προτρέπεις θα τα κάνω και μάλιστα με υπερβολή. Μονάχα αυτό το να λιάζομαι με μέτρο ναι; Έχω και τους πονοκεφάλους μου... μη ξεχνιόμαστε! Σε πειράζω...
Σίμωσε να σου πω κι ένα μυστικό. Σσσςς... Πήγα κοχυλένιο ταξιδάκι με αύρα θαλασσινή, κι ήμουν μαζί με φιλικά άσπρα κοχύλια! Περισσότερα δεν μπορώ να αποκαλύψω... και πάλι σσσςς!
υ.γ. Αχ και ναι για το βαλιτσάκι, και μ' έχεις συγκινήσει που με ρωτάς για αυτό εδώ.
Λενάκι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήόμορφο βραδάκι Κυριακής απόψε κι εγώ σε ένα παγκάκι μινιόν έξω στο μπαλκονάκι μου. Το κρύο καπουτσίνο (a la δικής μου συνταγής) τέλειωσε πριν από 7 με 8 λεπτά. Ενώ έξω το φως του στύλου δίνει μια πορτοκαλένια απόχρωση στο σκηνικό μου.
Κάπως έτσι δεν θα ένιωθα και το ηλιόγερμα σ' ένα νησάκι; Αναρωτιέμαι. Σίγουρα όχι, ωστόσο προσαρμόζομαι. Κι είναι αυτός ο συμβιβασμός βαφτισμένος προσαρμογή, που με αντιμάχομαι.
Μέχρι το ηλιόγερμα να ξαναβαφτιστεί ηλιόγερμα κι ο στύλος να παραμείνει στύλος, αυτό το κείμενο θα απέχει χιλιομετρικά από τον ορισμό συγκινητικό και θα ενστερνίζεται τον όρο ρεαλιστικό.
Σε ευχαριστώ για την ευαισθησία που δείχνεις γλυκό κορίτσι!
υ.γ. Αναμένω αφίξεις, χωρίς υποσχέσεις... ξέρεις εσύ!
Μαρουλάκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτός ο Νορβηγός φταίει που με ξεσήκωσε με το δοξάρι μου, αλλιώς οι αισθήσεις μου ίσως συνέχιζαν τον λήθαργό τους.
Όμορφο βραδάκι εύχομαι!
Ναϊάδα, μαγεμένη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχει ώρα που πέρασε ένα παρεάκι, κάτω από το μπαλκόνι μου, έξω στο δρόμο. Σου παραθέτω τα όσα άκουσα:
-την Λένα; (φωνή κοριτσιών)
-την Λένααα;
-το ξεπέρασε τώρα. (φωνή αγοριού)
-τη Λένα; τη Λένα αγαπάει;
-το ξεπέρασε τώρα.
-η Λένα κάνει ναζάκια σε όλους.
-και η Λένα τον αγαπάει;
-τη Λένα αγαπάει;
-το ξεπέρασε όμως.
Εκτός του ότι με ζάλισαν τα μικρά, αυτό που μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν η ατάκα "το ξεπέρασε όμως". Παιδάκια της τετάρτης-πέμπτης δημοτικού.
Ξεπερνιέται η αγάπη; Έμεινα εκεί στο πόσο απλά και ξένοιαστα αυτοθεραπεύονται τα παιδιά. Κι ύστερα συλλογίστηκα με πόση μεγαλύτερη ευκολία οι μεγάλοι.
Τούτη είναι η δική μου εκδοχή στη σκέψη σου. Τόσο αντέχεται τελικά αυτό..., όσο να αρθρώσεις το ρήμα "ξεπέρασα".
υ.γ. Πόσο κοινή είναι η αλήθεια μας! Κι εγώ... πολύ!
Σιδερά μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που σε ξαναβλέπω από τη σοφίτα μου. Μονάχα μη μου μιλάς για παραμύθια. Όσο κι αν δικαιώνονται, όσο κι αν τα κουβαλούμε μέσα μας. Η προτροπή μου είναι η ζωή. Ζωή έξω στους δρόμους, πέρα από κάθε φανταστική γραφή ή εικονογράφηση σε χαρτί. Λίγο να ζήσουμε, να γεμίσουμε για να καταφύγουμε στο παραμύθι πάλι.
Σε ευχαριστώ που πέρασες. Και για το λίγο μπλε που άφησες. Μου 'λειπε βλέπεις ένα κομμάτι ουρανός.
υ.γ. Ο λόρδος μου αντεύχεται.
Τί λες μικρή μου αγάπη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα αλητέψουμε μαζί;
Πολλά πολλά αλήτικα φιλιά
καληνύχτας
Ψυχεδελική μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιβάλλεται.
Δεν έχει φιλιά καληνύχτας, ξημέρωμα θα στερέψει το σεργιάνι!
ΟΤΑΝ ΘΕΛΗ ΝΑ ΒΓΗ ΤΟ ΣΩΜΑ....ΣΤΑ ΑΛΗΤΙΚΑ ΔΡΟΜΑΚΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΗ ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ?????
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΛΛΑ ΘΕΛΗ ΜΟΝΟ Η ΨΥΧΗ????
Γρηγόρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι η ψυχή ξέρει να βαδίζει με τον τρόπο της και να αλητεύει. Ίσως μακρύτερα και πιο ουσιαστικά.
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως και τα άτομα με κινητικές δυσκολίες ή ακόμη και οι υπερήλικες, δεν αποκλείονται από τούτο το αλήτικο γιορτάσι, έχοντας (όχι απαραίτητα) στο πλάι τους τη βοήθεια και τη φροντίδα κάποιου δικού τους ανθρώπου.
Στης ψυχής, λοιπόν, τα αλητοπερπατήματα!
Ίσως επειδή είναι τόσο ρεαλιστικό, να με συγκίνησε τόσο πολύ εκείνο το βραδάκι. Για εμένα το ένα δεν αντικρούει το άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για αυτή την απάντηση που έδωσες στο σχόλιό μου.
υγ. Ούτε κι εγώ θέλω υποσχέσεις. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είμαι εκεί! Φιλιά πολλά.
Λενάκι μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήη χαρά της απάντησης ήταν δική μου! Και συμφωνώ απόλυτα με την άποψη σου, μην βλέπεις που...
υ.γ. Σε περιμένω!!! Και αυτό είναι υπόσχεση. Τα φιλιά από κοντά!
-KOITA ME BΓΗΚΑ ΣΕΡΓΙΑΝΙ-
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΑΝΟΙΚΤΟΥΣ,ΝΑ ΑΛΗΤΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΝΑ Ο ΠΟΝΟΣ ΜΑΣ.
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ.
"Κι ο φόβος αλήτης είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ο πόνος, αλήτης κι αυτός.
Πώς μου ζητάς δίχως αυτούς να σεργιανίσω; "
Ποιός άραγε θα μπορούσε να το ζητήσει αυτό ? ... αυτός που δεν τους γνώρισε ποτέ ? ή μήπως αυτός που τους ξεπέρασε (?) δίχως να κατανοήσει τα δώρα τους ?
O φόβος και ο πόνος σύμμαχοι στα πρώτα βήματα της ψυχής μας και καταλύτες στην αλχημεία των συναισθημάτων ..... πιστεύω ότι είναι αναγκαία συνθήκη το δύσκολο μονοπάτι τους για να πάμε παρακάτω .... το λουλούδι δεν θα μείνει για πάντα εκεί κρεμασμένο .... αλλά ήρθε σ αυτό τον κόσμο για να περάσει και από εκεί.
Κάπου μέσα σ αυτή την πορεία , το ασυνείδητο "εμείς" θα πρέπει να γίνει ένα μοναχικό "εγώ" για να επιστρέψει και πάλι στο "εμείς" αλλά με κείνη την γλυκιά λάμψη της αποδοχής και της συνείδησης στα μάτια ... πολύτιμο δώρο αυτή η αίσθηση της συνειδητής μοιρασιάς .... για εκείνους όμως που έχουν τη δυνατότητα να νιώσουν ότι δεν υπάρχει τίποτε που μπορεί να χαθεί .... τότε και μόνο τότε ο φόβος δεν έχει λόγο ύπαρξης και ο πόνος -όταν εμφανίζεται- μαλακώνει και αφήνεται πίσω ευκολότερα ...τότε και οι στιγμές θλίψης αποκτούν νόημα καθώς ανοίγουν χώρο για να εγκατασταθεί η "σοφία".
Τότε μπορεί και ολόκληρη η ζωή μας να μετατραπεί σ ένα ατέλειωτο παιχνίδι αισθήσεων και συναισθημάτων .
Η ανάρτησή σου γλυκιά μου κοπέλα μου άφησε την αίσθηση ενός ανθρώπου που "βλέπει" γύρω του και κατανοεί .... κι αν αυτό το πέτυχες με τους δύο φίλους που αναφέρεις , τώρα μπορείς να σεργιανίσεις μαζί τους χωρίς φόβο .
Άλλωστε ο φόβος του φόβου είναι ο πιο τρομακτικός .
Κι ο δρόμος είναι πιο μακρύς γι αυτούς που δεν βγάζουν τους φόβους τους σεργιάνι .
Χαίρομαι να σε διαβάζω κούκλα μου
Θα σου ευχηθώ μια υπέροχη μέρα κι ένα όμορφο και μακρύ καλοκαίρι χωρίς ζακέτες :)
Φιλιά !!!
Το σουρτούκεμά σου το μάθαμε φιλενάδα!!!! Εδώ κόντεψες να χάσεις το... ΚΤΕΛ, γιουροβίζιον θα έβλεπες; χαχαχα!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά λατρεμένο μου καναρινάκι!
Σκρουτζάκο,
ΑπάντησηΔιαγραφήείθε όλοι να βρίσουμε, και αν όχι έστω να τους επιδιώκουμε, με όποιο κόστος.
Σε ευχαριστώ για το πέρασμά σου.
Καλημέρα!
Ζεστέ μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο ζεστέ μου Ηλία κι αγαπημένε,
έχω την αίσθηση πως ο φόβος κι ο πόνος είναι ο πρόδρομος μιας μικρής μαγείας που συντελείται εσωτερικά κι εξωτερικά. Κι ύστερα έρχεται η λάμψη, η αυτόφωτη, που κατακτήθηκε αφού προηγουμένως καταρρίφθηκε με τον πιο αναίσχυντο τρόπο.
"το λουλούδι δεν θα μείνει για πάντα εκεί κρεμασμένο .... αλλά ήρθε σ αυτό τον κόσμο για να περάσει και από εκεί."
Σε ευχαριστώ που δεν προσπερνάς έτσι εύκολα και πάντοτε παρατηρείς μικρές λεπτομέρειες, που κάνουν τόσο αισθητή τη διαφορά τους σε εμένα.
Τα λόγια που στάζεις εδώ, εκτός της διδαχής τους για εμένα, παίρνουν και μια άλλη μορφή, αυτής της συμβολικής αγκαλιάς. Λόγια ελπίδας και χαράς.
Το ξέρεις πως είσαι αγαπημένος και πάντα χαίρομαι με την παρουσία σου εδώ.
υ.γ. Το Σάββατο που μας πέρασε, απόλαυσα την πόλη σου την Καβάλα με εκλεκτές φίλες καρδιάς! Υπέροχη πόλη, κάθε μικρή γωνιά και μια μαγική εικόνα. Είχα το νου μου στα πρόσωπα των ανθρώπων μα δεν σε συνάντησα... ως φαίνεται δεν φορούσες την μάσκα σου. Έτσι βγήκε αληθινό το ένστικτό μου, είσαι γνήσιος ΆΝθρωπΟΣ!
Καλημερίζω σε!
Ρηνιώ μου, φιλενάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ήταν ένα σουρτούκεμα...
"τα πάντα όλα"!
(νεολαιίστικη ατάκα, την άκουσα λίαν προσφάτως, μου άρεσε, και όπου βρω την θέτω σε εφαρμογή).
-κοίτα με βγήκα σεργιάνι-
εγώ το είπα, άλλο αν δεν με πήρατε στα σοβαρά! Σειρά σας τώρα, τα σοκάκια αντέχουν τις σόλες και με το παραπάνω!
Φιλεναδίτσα μου, την eurovision, δεν την είδα... ήμουν τόσο γεμάτη από τις ομορφιές που είδα και τους ανθρώπους που συνάντησα, που γυρνώντας ξάπλωσα στο κρεβάτι κι έκλεισα τα μάτια, έχοντας αυτό το όμορφο συναίσθημα της ψυχικής ευφορίας!
Στις δικές μας αφίξεις τώρα! Αναμένω με χαρά!