Επίθετο: Ερωτικός
Τον περίμενα. Φυλλομετρούσα τις ημέρες του καλοκαιριού με κολοκυθόσπορο. Με αποκοίμιζα τις νύχτες με αρώματα: πατσουλί (σα βήμα γυμνό που σέρνεται στο χώμα), βρύα (ανάσα υγρή από πέτρινη ρίζα), δέρμα (μυρωδιά κορμιού που άφησε τον ήλιο πάνω μου) και ίανθο (πνοή νυχτερινή που στάζει απ’ τα πέταλα). Ήρθε για λίγο. Το ξέρω. Θα φύγει. Ξανά.
.png)
Ακούμπησε το πουκάμισο στο σύρμα, έγδυσε τους ηλιοκαμμένους του ώμους κι ύστερα έκοψε ένα σύκο από τη συκιά και πέταξε το δέρμα του φρούτου μέσα στ’ αμπέλι. Προτού βυθιστεί μες το λουτρό και με παρασύρει μαζί του.
Ξυπόλυτος, σύρθηκε μέχρι το τοιχάκι της αποθήκης με τα σανδάλια στο χέρι. Φόρεσε τις λαστιχένιες μπότες. «Θα βρέξει» είπε, γυμνοστήθος. Και χάθηκε.
-Δε με φίλησε.
-Γιατί δε σε φίλησε;
-Γιατί θα ξανάρθει.
Γέλασε μαζί μου, «Καλά τώρα, χαιρέτα μας τον πλάτανο. Του χρόνου πάλι!»
-Τον ξέρω καλά τον Αύγουστο. Πάντοτε φεύγει. Όπως πάντα επιστρέφει.
-Ναι, βρήκε καλό κορόιδο.
...
-Που τα πας αυτά;
-Θα ξανάρθει.
-Και θα τον περιμένεις;
-Κάνω χώρο. Μπορεί το φθινόπωρο να είναι λεπτό, ο χειμώνας όμως είναι ογκώδης και η άνοιξη ξεχειλίζει.
-Και ο Αύγουστος;
-Ο Αύγουστος δε χρειάζεται πολλά για να χωρέσει. Ένα πουκάμισο στον ήλιο κι ένα λουτρό πριν τη νεροποντή.
-Δεν είναι καν ολόκληρο καλοκαίρι. Αξίζει όλη αυτήν την αναμονή;
-Η αναμονή που μένει είναι ένα σώμα που δε γερνά, ένα δέρμα που δεν πετιέται στ’ αμπέλι.
.png)
Τον λένε Αύγουστο και το επίθετό του είναι Ερωτικός.
Δεν είναι δικός μου αλλά είμαι δική του.
________________________
Υ.Γ. Αφήνω το κάλεσμα ανοιχτό: όποιος/α θελήσει, ας γράψει τη δική του αποχαιρετιστήρια σελίδα για το καλοκαίρι που έφυγε. Θα χαρώ να με ειδοποιήσετε, να έρθω να διαβάσω. Ας είναι το φθινόπωρο που έρχεται όμορφο και γεμάτο καρπούς.
Μουσική επιλογή: Brian Hyland ~ Sealed with a Kiss
.png)
.png)
.png)
