photo by: Fausto Podavini
Γεννήθηκα στην εποχή του χαλκού
τώρα, δεν με θυμάται πια κανένας.
σκεπάσαν τους βωμούς μου δάφνες και φρύγανα.
Πικραμύγδαλο, συ έρωτά μου,
ήπια τρία βαρέλια ρετσίνα στην Δόμνα χτες
για να ξεχάσω
ρούφηξα τον Αλιάκμονα, το σφοδρό Βαρδάρη
οι λιμναίοι οικισμοί της Θεσσαλίας
μείναν ξεροί για χάρη σου.
Περιμένω τρεις χιλιάδες χρόνια να πεθάνω
αδύναμος να αποσυντεθώ, τόσο που σ' αγαπώ.
Κωστής Μοσκώφ
Μουσική επιλογή: Θοδωρής Κοτονιάς ~ Τα κλειδιά
και όμως σε θυμόμαστε.. είδες που τρέξαμε να σε χαιρετίσουμε;;μας έλειψες.. Καναρινακι μου..να εισαι κλα και να εχειες ενα δημιουργικό Φθινόπωρο.. φιλιά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό φθινόπωρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο πολύ πεθύμησα έναν Βαρδάρη!!!
Νασαι καλά να μη χανόμαστε
χαθήκαμε καναρινί μου.. καλή χρονιά μας εύχομαι.. :) :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι κάποια πράγματα που ...
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν αποσυντίθενται στο χρόνο !!!
Φιλιά φθινοπωρινά ...
να θες να πεθανεις και να μη μπορεις...λογω αγαπης...
ΑπάντησηΔιαγραφήομορφο ή αρρωστημενα ομορφο...;
ποναει οπως και να 'χει...
καλησπερα νεραιδενια σε ενα πανεμορφο πλασμα...!
Δεν έχει γράψει πολλά ποιήματα ο Κωστής Μοσκώφ, ήταν κατά κύριο λόγο ιστορικός. Αυτό είναι ένα από τα πιο δυνατά και τα πιο ωραία. Καλό φθινόπωρο, κοριτσάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣμαραγδένια Ρούλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εμένα μου λείψατε κι εγώ σας πεθύμισα. Πολλές φορές η ανάγκη μου να περάσω να μάθω νέα σας, αλλά η κούραση έβγαινε πρώτη στην κούρσα.
Καλημερένια!
Σε ευχαριστώ και σε φιλώ!
Scorpios,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν ξέρω αν το λες κυριολεκτικά ή μεταφορικά, κι εγώ πάντως πεθύμισα λίγο απο Θεσσαλονίκη.
Καλό φθινόπωρο, επίσης!
Και ναι, να μην...
koulpa,
ΑπάντησηΔιαγραφήχαθήκαμε πράγματι, αλλά το ευτυχές είναι που δεν αλληλο-ξεχνιόμαστε.
Καλή μας χρονιά, καλέ μου φίλε!
Με μπόλικα χαμόγελα, ανταποδίδω!
Side21,
ΑπάντησηΔιαγραφήθετικά το αναφέρεις, σωστά; Σωστά.
Στείλε λίγο σαμιώτικο αέρα κατά εδώ, μπας και εκπνεύσω αξιοπρεπώς το χειμώνα. Θέλω θάλασσαααα! Δεν έβρεξα ούτε φέτος τις πατούσες μου... :(
Φθινοπωρινούς ασπασμούς!
ΝΑΪΑΔΑ,
ΑπάντησηΔιαγραφήεάν σε πάει ο δρόμος σου κατά το κέντρο, Εθνικής Αμύνης, έξω από το κτήριο της κεντρικής βιβλιοθήκης, σήκωσε το κεφαλάκι σου και δες, θα με θυμηθείς... και θα δεις ό,τι είδα κι εγώ από την τελευταία βόλτα μου εκεί.
Να μου φιλήσεις το μικρό σου νεραϊδάκι. Μακάρι να ήμουν εκεί, να σας αντάμωνα.
Σε φιλώ!
Poet,
ΑπάντησηΔιαγραφήναι, είναι κάτι σε αυτό που το κάνει δυνατό κι ωραίο, συμφωνώ!
Ευχαριστώ, καλό φθινόπωτο και για εσάς, Ποιητή.