Ημέρα Κυριακή, θα έγραφα για εκείνη την ιστορία λίγο πριν την μεσημεριανή μου σιέστα.
Για να αποτυπωθεί σωστά μια ιστορία, θα πρέπει να πληρεί κάμποσες προϋποθέσεις. Ας αποκαλύψουμε μία, έτσι για αρχή. Ας πούμε, πως το θέμα της, θα πρέπει να είναι σαν τον καρπό του λεμονιού, που όλο και φευγαλέα πέφτει το μάτι σου επάνω σε αυτόν. Σαν κουκίδα στην αρχή κι ύστερα να θεριεύει. Να πηγαίνεις κοντά, να μυρίζεις την αγουρίδα, να αδημονείς να αποκόψεις από το δέντρο τον καρπό.
Κάπως έτσι και η μυρωδιά της ιστορίας θα πρέπει να στριφογυρίζει μες τα ρουθούνια και να μοσχοβολάει ύστερα για ημέρες.
Θα έγραφα για εκείνη την ιστορία. Πένα και μελάνι. Οι γραφιάδες έχουν αδυναμίες κι ενίοτε μικρές τελετουργίες. Ναι, θα έγραφα. Με εκείνα τα καλλιγραφικά που μου ’μαθε κάπου τρία χρόνια πριν, ένας φίλος, ο "Λοξίας".
-Πεθύμισα ήχο κιθάρας, νυχτερινό.
Μέρες αποζητά, «γράψε κάτι ερωτικό».
Μια ερωτική ιστορία, για να αποτυπωθεί σωστά, καλό θα ήταν να αποφευχθούν"παραισθησιογόνες" λέξεις που ερεθίζουν πρόσκαιρα την επιφανειακή όραση του λοβού του ματιού. Ας αποκαλύψουμε ακόμη ένα μυστικό προς τους επίδοξους συν-γραφείς.
Θα μπορούσα να γεμίσω ίσαμε τρεις σελίδες και μόνο με την περιγραφή μιας φαινομενικά ανέραστης λέξης: ανάσα.
-Το όνομά μου πάλι πήρε να αλλάζει...
Μουσική επιλογή: Lula Pena ~ Senhora do Almortão