Νιώθω σαν ένα ματσάκι λεβάντας σε φόντο λευκό. Εσύ;

 Η πόλη γέμισε καβαλέτα. Κυριακή μεσημέρι, ο ήλιος ουσιαστικά δεν ζεσταίνει, αλλά φωτίζει το σύμπαν μου. Οι ζωγράφοι άρπαξαν τα πινέλα τους και βγήκαν στο αίθριο. Κάθε κιόσκι του ποταμού γέμισε  από αρτίστες και τέμπερες. Είναι από τις στιγμές που κοντοστέκομαι, παρατηρώ κι εύχομαι να ήμουν από εκείνους τους τρελαμένους χομπίστες που κυκλοφορούν με το λουράκι της φωτογραφικής μηχανής περασμένο στο λαιμό. Η πόλη μυρίζει. Ναι, η πόλη μυρίζει φρεσκοψημένο ποπ κορν, κι εκείνο το κατακόκκινο γλειφιτζούρι ο κοκοράκος.

Τους συναντώ, με αγκαλιάζουν, με φιλάνε. Νιώθω το βάρος της αγκαλιάς και του φιλιού επάνω στο κορμί μου, επάνω στο αριστερό μου μάγουλο. Φίλοι παλιοί, φίλοι χρόνων. Φίλοι που έχουμε άλλοτε παρεξηγηθεί, άλλοτε αποκοπεί, άλλοτε βουλιάξει στην ασφάλεια της γνώση τους για εμάς, πάντοτε φίλοι όπως και να 'χει.  

Τον τελευταίο καιρό ομορφιά είναι η λέξη που χαρακτηρίζει το μέσα μου. Υπάρχει τόση ομορφιά. Αρκετή ακόμη και για σένα, μικρή καρδιά. Κάποιος Θεός μου, στον οποίο πιστεύω πολύ, ίσιαξε τις ανισορροπίες κι έχω σταθεί σαν ένα μικρό μπαλαρινάκι να στροβιλίζομαι φορώντας, λέει, την baby ροζέ toutou φούστα μου. 

Με το καλαμάκι ρούφηξα ακόμη και το τελευταίο ίχνος από το αφρόγαλα του καφέ μου. Μια στάση στο πλησιέστερο περίπτερο. Στα χέρια μου ο Άρκάς. Το καλύτερο έμεινε για το τέλος. Ποδηλατάδα. Με εκείνο το αιωνόβιο γυναικείο ποδήλατο της μητέρας. Επάνω του, περασμένες κάμποσες στρώσεις μπογιάς, άραγε ν' αντέχει ακόμη μια στρώση καναρινί;  Έτσι σκέφτομαι να το βάψω, και το καλάθι πράσινο. Θα δείξει...

Λόγος ερ((ω))τικός _ Πνιχτός

Να μου πεις - να σου πω - να βρούμε χρόνο - τα ψάρια πότε θα τα τηγανίσω; / Το λάδι καίει - μην ξεχάσεις, οι πατάτες μου αρέσουν τραγανές - τα καλτσάκια μου - δεν βρίσκω τα καλτσάκια μου τέσσερις μήνες μετά - Κι ένα πουκάμισο λιλά έχω εντοπίσει στο μυαλό μου - πού άραγε να βρίσκεται κι αυτό;

Να φας - να φάω - δεν υπάρχει καιρός να στρώσω το τραπεζομάντηλο - σε πειράζει αυτήν την φορά να μην μαζέψω εγώ τα ψίχουλα; / Ποιός άνοιξε πάλι το παράθυρο της κατάθλιψης; - φέρτε μου λιβάνι να ξορκίσω αυτόν τον δαίμονα -  στα δελτάρια φυτεύουν κάλυκες ωσάν βολβούς στα κεφάλια των ανυποψίαστων υποψιασμένων. 

Το γιαουρτάκι θα το φας; - όχι αυτήν την απομίμηση με τη γεύση μπανάνα και τα σοκο-crisps - το άλλο, λέω - θα το φας; - το αγελαδινό. / Φέρτο κατά ’δώ - να εκτοπιστεί κατά εκεί στης Φατιμά, της Αϊσέ, της Ναζιρέ και του Ονούρ άμα λάχει - Άσε τους να κάνουν μούρη. / Τους δικούς μας ποιός  τους παραγκώνισε; - Ρατσίστρια, εγώ; - Όχι.

Όχι, για πες - πες - Έχεις δει τα σημερινά κούτσικα - ααα μπα, σε ξενίζει η λέξη; - γιατί; - εσύ κούτσικος δεν υπήρξες; - Υπήρξες! Μονάχα που εσύ στα παιχνίδια σου δεν έπαιζες αυτές τις μεταγλωττισμένες αηδίες. / Πεντόβολα - κρυφτό - κι όλων των ειδών τα φρούτα: μήλα και λεμόνια - κι άμα βαριόσουν κι ήθελες να αγγίξεις λίγο παραπάνω το κορίτσι σου - ’κείνο που ’κανε την καρδιά σου να πεταρίζει -  έπαιζες  και τ’ άλλο -  περνά, περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα.

Να παίξουμε θέατρο λέει μια μικρή - πες μας να αρχίσουμε με κάτι - αρχίζω κι εγώ με όρεξη να λέω - σήμερα στάση στο μονοπάτι του “θυμού - εκτόνωση - κι αρχίζουν οι μικρές έναν οικτρό μιμητισμό μιας υστερικής τουρκάλας, μεξικάνας και δεν έχει σταματημό - θα πήρε το μάτι τους - τις προάλλες - σε ’κείνο το καταθλιπτικό κουτί - και δεν μου φταίει η τουρκάλα, η σπανιόλα, η μεξικάνα, - η μεταγλωττισμένη υποκριτική της μου φταίει - κάνω sconto (=έκπτωση) στην αισθητική - πόσο sconto πια;  

Να σου χαϊδέψω το κεφάλι - να μου χαϊδέψεις τα μαλλιά - ν’ αφήσω στον λαιμό σου ένα τραβηχτό φιλί - ν’ αφήσεις στα χείλη μου ένα από το ίδιο - αλλά υγρό.  / Έτοιμη η μπουγάδα στο πλυντήριο - στάσου ν’ απλώσω δυο λεπτά. / Το σπίτι μύρισε καμένο λάδι - άφησες πάλι να καούν οι πατάτες - εγώ δεν σου ’πα αυτό - σου είπα να ’ναι τραγανές.

«Σε καίω πολύ»; / Με καις.

/ ουφ /

«Κάψα μου».

- Μου

-μου

- Ω

-ω

- Σσσς

-σσς

…

[[ ο πνιγμός στον έρωτα έρχεται και καθίζει μετά το ((ω)) και ασφυκτιά στο σίγμα τελικό του λόγου ]]

Μουσική επιλογή: JT Coldfire ~ She's Crazy