υ.γ. Αφιερωμένο με σεβασμό στην Ποιώ –Ελένη μια μικρή και κάπως αργοπορημένη ανταπόδοση ως προς την δική της αφιέρωση. Σε ευχαριστώ!
Μουσική επιλογή: Χατζηδάκης ~ Για την Ελένη
Τετάρτη, Μαΐου 13, 2009
Κι ο φόβος αλήτης είναι.
Κι ο πόνος, αλήτης κι αυτός.
Πώς μου ζητάς δίχως αυτούς να σεργιανίσω;
Σοκάκια του χθες. Πλατείες του αύριο. Ο πεζόδρομος των παιδιών. Καλντερίμια των ρομαντικών. Σε περιμένουν να τα βαδίσεις.
Άπνοια. Ζέστη. Ο τόπος ξερός. Τα μέλη μουδιάζουν. Ασφυκτιούν. Σε ένα παγκάκι. Κάθομαι. Χθες δεν ήταν που περίσσεψε μισό λεμόνι από την μαρουλοσαλάτα; Το παίρνω. Στύβω τον ήλιο. Στάζει πάνω στο κεφάλι μου. Φυλλωσιές ψάχνω. Το πράσινο γκοφρέ του νηπιαγωγείου προθυμοποιείται. Ξεφεύγει το ψαλίδι. Πλατανόφυλλα. Βαραίνει το κεφάλι. Ο τόπος βράζει. Ανασαίνω. Τα κουμπιά της ζακέτας ανοίγουν. Λευκό φανελάκι. Η ζακέτα πρώτα διπλωμένη στα δύο, μετά στα τέσσερα, ξεκουράζεται στα γόνατα. Ο ήλιος γλύφει τους ώμους.
