άλλωστε

Εκείνη η πρώτη νιότη, που όλα ήταν δυνητικά πιθανά, ή αλλιώς εν δυνάμει δυνατά. Εκείνη η χαριτωμένη αυθαίρετη θεώρηση πως αξίζεις να αγαπηθείς μανιωδώς για αυτό το κάτι που κουβαλάς μέσα σου, κι αδημονείς να κάνει την εμφάνισή του εκείνος, ο κάποιος, που προορίζεται για εσένα αποκλειστικά, αυτό και μόνον  -αλλά, αμ δε!

άλλωστε, ας μη γελιόμαστε
ποιο λόγο ύπαρξης θα είχαν μετά οι συγγραφείς κι οι ποιητές;


υ.γ. Ζήσαμε για να βιώσουμε κι αυτά τα Χριστούγεννα. Δόξα τω Θεώ να λέμε. 
υγ.2 Θυμάστε που κάποτε βάζαμε βαμβάκι ως χιόνι στα κλαδιά από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο;
υ.γ.3 Να είστε όλοι σας καλά. Και να ξημερώνετε όμορφα.

Μουσική επιλογή:

 Γιώργος Νταλάρας ~ Μια στιγμή για πάντα, το τανγκό των Χριστουγέννων

Ώσπου κάποιος|κάτι να φανεί

Ναι, και οι δύο περιμένουν. Ναι, και οι δύο κάνουν υπομονή. 

Ναι. Και ναι. Ο καθένας όμως από τη δική του μεριά.

Μουσική επιλογή: Alessio Nanni (piano) ~ Erik Satie Gnossienne 1

*κάργα

Άνοιξα τον υπολογιστή κι άρχισα να ψαχουλεύω για κάτι αρχεία της δουλειάς που χρειαζόμουν σχετικά άμεσα. Με μια πρώτη αναζήτηση δε βρήκα τίποτα, έτσι άρχισα να ψάχνω σε σημεία που ίσως θα μπορούσαν να είχαν "παραπέσει". 

Κάπως έτσι έπεσα επάνω σε ιστορίες που έγραφα παλιά και που θα ορκιζόμουν πως είχα ολοσδιόλου ξεχάσει. Έπεσα επάνω σε συναισθήματα, σκέψεις, συνομιλίες. Σε έναν εαυτό που με μαεστρία κατάφεραν λίγο-λίγο να με κάνουν να ξεχάσω πως υπήρχε. 

Ένας εαυτός απύθμενα ερωτικός, υπέροχα υπομονετικός, επίμονος, τρυφερός, ανέμελος και πάντοτε μα πάντοτε ενθουσιώδης. 

[Ο γιος μου, εάν του δώσεις ένα κόκκινο περιτύλιγμα σοκολάτας, δε μπορείς να φανταστείς τι χαρά κάνει, κι ας μη μπορεί ακόμη να τη δοκιμάσει. Τώρα που το σκέφτομαι ξανά, ναι κάτι πήρε κι από εμένα. Ναι.]

Η ζωή θέλει τρέλα * & έρωτα. 

Κι όλα αυτά με την ένταση που δίνω εγώ στη λέξη *κάργα. 

υ.γ. Στα χείλη μου έχει επιστρέψει εκείνο το χαμόγελο, το σχεδόν χαζό, σχεδόν ανεξήγητο, σχεδόν ερωτικό, το σχεδόν δεν-υπάρχει-λόγος-ερωτικό-χαμόγελό μου!

Μουσική επιλογή:  Soha ~ Mil Pasos

Είναι και κάποιες ημέρες που...

Με φώναξε με εκείνο το χαϊδευτικό που συνηθίζει. Προτού προλάβω να αποκριθώ με φώναξε ξανά.  Κρατούσε το αλεπουδάκι μας στα μπράτσα του κι έτριβε το σαγόνι του επάνω στο κεφαλάκι του. "Στο αφιερώρωνω ρε..." μου είπε κι επανέλαβε "στο αφιερώνω". Κι ακούστηκε το τριαντάφυλλο του Νικηφόρου. 

-Πρωτομαγιά του '17-
να θυμάμαι.

Μουσική επιλογή: Νικηφόρος Βρεττάκος ~ Το τριαντάφυλλο

ολοστρόγγυλα

μπορεί να μην είμαι πολλά, μπορεί να μην... (δε ξέρω κι εγώ τι)
όμως
όμως είμαι η μαμά σου
κι όταν γραπώνεσαι επάνω μου, τυλίγοντας τα χεράκια σου γύρω από το λαιμό μου τρομαγμένος 
εκείνο το τίποτα που είμαι, γίνεται τα πάντα.

Και τότε μου κόβεται η ανάσα.

υ.γ.1  μπροστά από το μηδέν προστέθηκε το τρία κι έτσι έγιναν ολοστρόγυλλα
υ.γ.2 πώς περνούν έτσι τα χρόνια...
υ.γ.3 κάμποσους μήνες και κάτι ημέρες σου συλαβίζω τη λέξη σ' αγαπώ, τη μέρα εκείνη που δε θα το ακούσεις, θα μου έχει κοπεί η ανάσα
υ.γ.4 σ ' α γ α π ώ αλεπουδάκι μου

Μουσική επιλογή: Zaz ~ Sous le ciel de Paris

όλες του κόσμου οι μυρωδιές

Να σε πάρω στην αγκαλιά μου, να σε λικνίσω, να σε φιλήσω, να σιγομουρμουρίσω και πάλι από την αρχή. 

Αχ ψυχάδι μου

  αχ           

     αχ

        αχ

γαρδένια φούλι και γιασεμί 

όλες του κόσμου οι μυρωδιές κλείνονται μες τη μικρή σου ανάσα [αλεπουδάκι μου]

Μουσική Επιλογή: Αρετή Κετιμέ & Shantel ~ Δύση κι Ανατολή