«Γιασεμί ακριβό, δωσ μου λίγο από το ρομαντισμό σου» μου γύρεψε.
Κι εγώ θυμήθηκα το τρυφερό μου ροζ.
Μου γύρεψε, κι εγώ θυμήθηκα τα σύννεφα από ζαχαρωτό μπαμπάκι. Και την ανεμελιά της τρεχάλας. Μου γύρεψε, κι εγώ, θαρρείς είχα έναν λόγο να θυμηθώ την ταπεινή φετούλα ψωμί με την πασπαλισμένη ζάχαρη και λάδι.
Μου γύρεψε, κι εγώ του ’δωσα, του ρομαντισμού το τρυφερό.
’Κείνο που λιώνει στο στόμα πεθυμιές κι ελλείψεις.
’Κείνο που ξελιγώνεσαι και πάλι δε χορταίνεις.
Μου γύρεψε και του ’κλεισα τα βλέφαρα.
Μονάχα για να τα ανοίξει ξανά.
Και να βρεθεί στο ροζ μαζί μου.
Μου γύρεψε, δίχως να γνωρίζει.
Πως πιότερο εγώ το είχα ανάγκη.
