Είναι φίλη σου και τη βλέπεις που ταλαιπωρείται. Που εσωτερικά ξοδεύεται σε μια σχέση που δε βγάζει πουθενά. Που θέλει ό,τι έχεις κι εσύ. Οικογένεια, παιδιά και μια δική της δουλειά. Την τελευταία φορά που βρεθήκατε της είπες Μόλις περάσεις τον ποταμό και βρεθείς στην απέναντι όχθη, θα πεις, καλά δεν ήμουνα και πριν; Δεν είναι αυτά που έχεις, είναι πώς νιώθεις για αυτά που έχεις.
Ύστερα θυμάσαι. Όλη σου τη ζωή αγωνιζόσουν για να φτάσεις στο σήμερα.
Καλοκαίρι καιρός. Ιούλης μήνας. Ημέρα της Αγίας Μαρίνας που θυμήθηκες ότι σε έσωσε από βέβαιο θάνατο όταν ήσουν πιτσιρικάκι. Την ίδια ημέρα, χρόνια μετά, κολυμπάς μόνη σου και αναπνέεις το θαλασσινό αέρα, ο ίδιος αέρας που μεταφέρει στα ρουθούνια σου κάθε μάρκας αντηλιακό κι ο ήλιος βαθαίνει την απόχρωση του δέρματός σου. "Slow down", είπες στον εαυτό σου. Κουράστηκες. Τώρα μπορείς να
σταματήσεις να τρέχεις. Αυτήν είναι η στιγμή. Όλοι οι κόποι για το
σήμερα. Και να που το σήμερα ήρθε.
Και νιώθεις το στήθος σου να κατεβάζει γάλα κι ας είσαι μέσα στο νερό. Και νιώθεις το μωρό σου να αναζητά τη ρώγα. Και νιώθεις το κλάμα του μεγαλύτερου που θέλει λίγο ακόμη παραλία, και λίγο ακόμη ήλιο, και λίγο ακόμη παιχνίδι και αυτό το λίγο ακόμη το θέλει τώρα γιατί το αύριο του φαντάζει πολύ μακρινό, όπως φάνταζε σε εσένα το σήμερα, αλλά να που το σήμερα έφτασε και είναι εδώ και είναι δικό σου.
Πιάσε το. Πιάνεται το σήμερα; Ναι πιάνεται. Για πόσο; Για λίγο ακόμη.
Μουσική επιλογή: Monika ~ Bloody something