Αν είχα παράπονο θα ήμουν αχάριστη. Εξόν από δύο πράγματα, ο Θεός, η ζωή, μου έδωσε όλα όσα πόθησα. Πώς να μην είμαι ευτυχισμένη; Τον τελευταίο καιρό μία σκέψη γράφει στο μυαλό μου και ζητά μερίδιο αυτοκυριαρχίας.
Δε ξεχνώ, ποτέ δε ξεχνώ. Όλα και όλους όσους έζησα είναι μέσα μου. Πάντοτε ένιωθα λίγο αταίριαστη μέσα σε μια σαχλοκοινωνία ίσως, γιατί, ποτέ δε μου φάνηκε αστεία μια εικόνα όπου θα φωτογραφιζόμουν βγάζοντάς σου τη γλώσσα έξω φερ' ειπείν. Κι όταν μένεις έξω από ένα φωτογραφικό κλικ αυτομάτως μένεις εκτός κι από άλλα πράγματα. Κι αν με ρωτήσεις "είναι αυτό κάτι που σε στενοχωρεί;" θα σου απαντήσω ειλικρινά πως διόλου, αλλά να, δε σου κρύβω πως με κάνει να προβληματίζομαι αν και πώς αυτή η σκέψη μπορεί κατάλληλα να στεριωθεί.
Θα είσαι πάντα μέσα μου, θα είσαι πάντα σε 'μένα.
Σ' αγαπώ και τότε και τώρα και πάντα.
Μουσική επιλογή: Βασίλης Λέκκας ~ Έλα σε μένα
Ακριβως
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλα και οσους ζησαμε και αγαπησαμε θα ειναι μεσα μας
Ενα κομματι τους θα ειμαστε απ΄ τα πλευρα τους
Ότι ζήσαμε, ότι συζητήσαμε, όποιος γνωρίσαμε είναι οι αποσκευές της μνήμης, της σοφίας μας, της εμπειρίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ κοινωνία μας μοιάζει ήταν πάντοτε ένα τραπεζομάντηλο που έκρυβε τη φθορά της κάτω από μια πιατέλα ή ένα βάζο στο κέντρο του, υπάρχει όμως και η δαντέλα στις άκρες του.
Είναι εκείνο που θαυμάζουμε τελικά κι αντιγράφουμε το σχέδιο να μείνει στον χρόνο.
Έτσι και οι άνθρωποι, κοιτάζουμε μέσα στη συνάφια του κόσμου που μας μοιάζει να κρύψουμε όσα δε θέλουμε να φαίνονται κι όταν το καταφέρουμε θυμόμαστε εκείνη τη δαντέλα, το διαφορετικά από το συνεχές του υφάσματος όχι το αταίριαστο, κι είναι εκείνο από το οποίο πασχίζουμε κάτι να φυλάξουμε…
Velvet,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο αυτό, σε ευχαριστώ!
Καλό βράδυ, V.
Ήχος Πλάγιος. Μόνος...,
ΑπάντησηΔιαγραφήτι εξαιρετική μεταφορά αυτήν με το τραπεζομάντηλο και τη δαντέλα στις άκρες του. Τελικά οι ποιητές πάντα βρίσκουν τον τρόπο τους. Με συγκινείς.
Να ξημερώνεις όμορφα.