Πέμπτη, Μαΐου 25, 2017

*κάργα

Άνοιξα τον υπολογιστή κι άρχισα να ψαχουλεύω για κάτι αρχεία της δουλειάς που χρειαζόμουν σχετικά άμεσα. Με μια πρώτη αναζήτηση δε βρήκα τίποτα, έτσι άρχισα να ψάχνω σε σημεία που ίσως θα μπορούσαν να είχαν "παραπέσει". 

Κάπως έτσι έπεσα επάνω σε ιστορίες που έγραφα παλιά και που θα ορκιζόμουν πως είχα ολοσδιόλου ξεχάσει. Έπεσα επάνω σε συναισθήματα, σκέψεις, συνομιλίες. Σε έναν εαυτό που με μαεστρία κατάφεραν λίγο-λίγο να με κάνουν να ξεχάσω πως υπήρχε. 

Ένας εαυτός απύθμενα ερωτικός, υπέροχα υπομονετικός, επίμονος, τρυφερός, ανέμελος και πάντοτε μα πάντοτε ενθουσιώδης. 

[Ο γιος μου, εάν του δώσεις ένα κόκκινο περιτύλιγμα σοκολάτας, δε μπορείς να φανταστείς τι χαρά κάνει, κι ας μη μπορεί ακόμη να τη δοκιμάσει. Τώρα που το σκέφτομαι ξανά, ναι κάτι πήρε κι από εμένα. Ναι.]


Η ζωή θέλει τρέλα * & έρωτα. 

Κι όλα αυτά με την ένταση που δίνω εγώ στη λέξη *κάργα. 

υ.γ. Στα χείλη μου έχει επιστρέψει εκείνο το χαμόγελο, το σχεδόν χαζό, σχεδόν ανεξήγητο, σχεδόν ερωτικό, το σχεδόν δεν-υπάρχει-λόγος-ερωτικό-χαμόγελό μου!

Μουσική επιλογή:  Soha ~ Mil Pasos


6 σχόλια:

  1. Velvet,

    Mi piace!
    Grazie V!

    (ότι θυμάμαι από ιταλικά, μη με παρεξηγείς)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπράβο... αυτόν τον εαυτό σου ξέρω, θυμάμαι και αγαπώ.
    Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε κάνει να τον ξεχάσεις...
    Γιατί είναι υπέροχος, μοναδικός, αυθεντικός...
    Μου έλειψες φιλενάδα πολύ!

    Όσο για το μικράκι σου θα δεις που όσο μεγαλώνει θα σου θυμίζει όλο και περισσότερο εσένα... Πλημμύρισέ τον με αγάπη και θα σου την επιστρέψει απλόχερα.. Παιδί σου είναι άλλωστε.
    Σε γλυκοφιλώ!

    Υ.Γ. Με συγκίνησες.
    J

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. jacki,

    Jacki is back!!! Μεγάλη μου τιμή!!!

    Πες,πες,πες... στο τέλος το πιστεύεις, κι αυτό είναι το χειρότερο.

    Υ.Γ. Κι εμένα πάντα.

    Αχ και τι θα έκανα χωρίς εσένα! Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε που στάζει ροδόνερο ανθίζει το γιασεμί μου...